‘தினமணி’யில் ‘வேத’மயக்கம்!

 

‘தினமணி’யில் ‘வேத’மயக்கம்!

 

சில நாள்களுக்கு முன்னர் ‘தினமணி’ நாளிதழில், ‘வேதங்கள் கற்பிக்கும் ஜனநாயகம்’ என்ற தலைப்பிலும் ‘வேதங்கள் கற்பிக்கும் சமூகநீதி’என்ற தலைப்பிலும் இரண்டு கட்டுரைகள் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக இடம்பெற்றிருந்தன. இரண்டையும் ஓர் அம்மையார் எழுதியிருந்தார்.

 வரலாற்றைத் திரித்து எழுதுவதும், சரியாகப் பயிலாத நிலையில் மிக ஆராய்ந்து எழுதுவதுபோல முழுவதுமாக அறிந்து கொள்ளாமல் ஒரு செய்தியை அறுதியிட்டுக் கூறுவதும் ஆரியப் பார்ப்பனிய எழுத்தாளர் மிகப்பெரும்பான்மையரின் தந்திரங்கள் என்பதை, உண்மை ஆய்வாளர் அறிவர்.

 இத்தகையார், ஆங்கிலேயர் வருகைக்கு முன், இந்தத் துணைக்கண்டப் பகுதி முழுமையும் இந்தியா என்ற ஒரே நாடாக இருந்ததில்லை என்ற அடிப்படை உண்மையையும் ஒரே ஆட்சியின் கீழ் இருந்ததில்லை என்ற உண்மையையும் அறிந்திராதவர்கள் என்று கூறமுடியாது. இந்தியத் துணைக்கண்டம் பல்வேறு மொழி, குமுகாயம், பண்பாடு, அரசியல் நிலைகளைக் கொண்டிருந்த நிலப்பகுதி என்பது அடிப்படை வரலாறாகும். தமிழகத்தின் தெருக்கூத்துகளில் கூட, கட்டியங்காரன், ‘ஐம்பத்தாறு தேசத்தரசர்களும் வந்திருக்கின்றார்களா?’ என்றுதான் கேட்பான். இந்நிலையில், இந்திய நாட்டிற்கு அவர்கள் எழுத்தில் கூறுவதானால் பாரத தேசத்திற்கெனத் தனிக்கோட்பாடு, தனிக்கொண்முடிபு (சித்தாந்தம்) தனிப்பண்பாடு என்றவாறு இவர்கள் கூறுவது அனைத்தும் ஆரியக்கோட்பாடு, ஆரியப் பார்ப்பனியப் பண்பாடு முதலியவையே ஆகும்.

 இந்திய வரலாறு என்று ஆரியப்பார்ப்பனர் வரலாற்றையே கூறும் போக்கு ஏமாற்றும், கண்டிக்கத்தக்கதுமாகும். தமிழர் வரலாறு வேறு; இக்கால் இந்திய வரலாறு என்று கூறும் ஆரியப்பார்ப்பனர் வரலாறு வேறாகும். தமிழர் வரலாறு குமரிக்கண்டத்திலிருந்து தொடங்கி எழுதப்படவேண்டியதாகும். 

இந்நாவலந்தீவில் குமரிக்கண்டத்திலிருந்து கடல்கோள்களால் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வடக்கு நோக்கியே மாந்தர் இடம் பெயர்ந்தனர். முக்கழக(முச்சங்க) வரலாறு தமிழர் வரலாற்றின் பகுதியாகும். ஒருகாலத்தில் நாவலந்தீவு முழுமையும் தமிழர்களே இருந்தனர். தமிழே அவர்கள் மொழியாக இருந்தது. ஆரியப் பார்ப்பனரும் பிற இனத்தாரும் வடக்குவழி வந்தபின், மொழிக் கலப்பால் தமிழ் திரிந்து வெவ்வேறு மொழிகள் தோன்றின. மக்களினக் கலப்பால் வெவ்வேறு இனங்களாக மக்கள் பிரிந்தனர். அதன்வழி வெவ்வேறு இனங்களும் தோன்றிப் பரவின என்ற செய்தி வரலாற்றறிஞர் கூறும் உண்மையாகும்.

 தமிழர் வரலாற்றில், குடவோலை முறை உத்திரமேரூர் கல்வெட்டுக் காலத்ததே அதாவது முதலாம் பராந்தக சோழன் காலமான கி.பி 907 – 955 காலத்ததே என்பது கட்டுரை எழுதிய அம்மையார் கருத்தாக உள்ளது. அவரிடம் தமிழ் இலக்கியப் பயிற்சியை நாம் எதிர்பார்க்க முடியாது தான்! அவர்களுக்குக் காஞ்சி சங்கரமடக் கூற்றே வரலாறு என்பதும் நாம் அறிந்ததே. தமிழரின் பழந்தமிழ் இலக்கியமான அகநானூற்றின் 77ஆம் பாடலை அந்த அம்மையார் அறிந்திருக்கவில்லை என்பது வியப்பளிக்கக் கூடிய செய்தி இல்லைதான்!

மருதனிளநாகனார் எழுதிய அகம் 77ஆம்  பாடலில்,

 “கயிறுபிழிக் குணிசி ஓலை கொண்மார்

பொறிகண் டழிக்கும் ஆவண மாக்களின்…” – எனவரும்

இரண்டடிகள் கூறும் பொருள் “கயிற்றால் கட்டப்பட்ட குடத்திலுள்ள ஓலைகளை ஆவணமாக்கள் அக்குடத்தின் மேலிட்ட முத்திரையை ஆராய்ந்து சரிபார்த்துப் பின் அவ்வோலைகளைக் குடத்திலின்றும்  வெளியில் எடுப்பர்” என்பதாகும். இச்செய்தியின் தொடர்புடைய ஒரு விளக்கத்தைக் கீழே காண்போம்:

“பழங்காலத்தில் ஊர்களிலும் நகரங்களிலும் குடவோலை முறையில் ஊர், நகர அவைகளில் மக்கள் சார்பாளர்களையும் பல்வேறு துறைகளுக்கான வாரியப் பொறுப்பாளர்களையும் அமர்த்தத் தேர்தல்கள் நடைபெற்றன. இதனைக் கி.மு. 2ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த மருதன் இளநாகனார் அகம். 77ஆம் பாடல் உறுதிப்படுத்துகின்றது” என்று அறிஞர் கணியன்பாலன் தம் ‘பழம்பெரும் தமிழ்ச்சமூகம்’ நூலில் (பக்கம்.91) குறிப்பிடுகின்றார். 

இதுமட்டுமன்று, தமிழகத்தில் இருந்த அரசனின் ஆட்சியதிகாரம் பொதுமக்கள் அவைகளால் ஒரு கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைக்கப்பட்டு இருந்தது என கி.மு.நான்காம் நூற்றாண்டு கிரேக்கத் தூதுவரான மெகத்தனிசு குறிப்பிடுவதாக சவகர்லால் நேரு கூறுகிறார் என்றும் கணியன்பாலனின் நூல் கூறுகிறது.

 தமிழில் நமக்குக் கிடைத்துள்ள மிகப்பழமையான நூல் தொல்காப்பியம். ஆய்வறிஞர்கள் தொல்காப்பியம் 2700 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்டது என்று வரையறுத்துக் கூறுகின்றனர். தொல்காப்பியத்திற்கும் முன்னதாகப் பல இலக்கணநூல்கள், இலக்கிய நூல்கள் கலைநூல்கள் இருந்ததற்கான சான்றுகள் அந்நூலிலேயே உள்ளன. தமிழ்எழுத்துகள் சொற்களுக்கான சான்றுகள் பொருந்தல், கொடுமணல், கீழடி அகழ்வாய்வுகளில் காணப்பட்டுள்ளன. 

 இப்போது கிடைத்துள்ள சான்றுகளின்படி தமிழின் வரிவடிவம் கி.மு.ஆறாம் நூற்றாண்டில் இருந்தது உறுதியாகி உள்ளது. சமற்கிருதத்  தொன்மைக்காகக் கிடைத்துள்ள கல்வெட்டுச் சான்று கி.மு.150ஆம் ஆண்டினதே ஆகும். அதுவும்கூட அசோகர் பிராமி எழுத்துகளில் உள்ளதே. நகர நாகரிகமான சிந்துவெளி நாகரிகம் திராவிட நாகரிகம் என்று சொல்லப்பட்டாலும் அது தமிழர் நாகரிகமே ஆகும். சிந்துவெளி நாகரிகத்திற்கும் இருக்குவேத நாகரிகத்திற்கும் ஒட்டுமில்லை உறவுமில்லை எனத் தொல்லியல் ஆய்வாளர்கள் தெளிவாகக் கூறியுள்ளனர்.

 வேத ஆரியர் நாவலந்தேயத்திற்குள் (இந்தியாவிற்குள்) கால் வைப்பதற்கு ஈராயிரம் ஆண்டுகட்கு முந்திய பாபிலோனிய மொழியிலும், ஆரியம் என்னும் பெயர் தோன்றுவதற்கு மூவாயிரம் ஆண்டுகட்கு முந்திய எகிப்து மொழியிலும், மறுக்கமுடியாத தமிழ்ச் சொற்கள் அடிப்படையா யுள்ளன. ஆகவே, மேலையுலகில் (தோரா. கி. மு. 5,000) முதன்முதலாக நாகரிகமடைந்த எகிப்து நாட்டு மொழியில், ஒருசொல் இருசொல் அல்ல, பலசொற்கள், அவையும் அடிப்படைச் சொற்கள், தமிழாயிருந்ததே தமிழின் தொன்மைக்குத் தலைசிறந்த இலக்கியச் சான்றாகும்” என்று மொழிஞாயிறு ஞா.தேவநேயப்பாவாணர் எழுதுகிறார். (நூல்:;தமிழ் வரலாறு; முதற்பகுதி முன்னுரை பக்கம்18, தமிழ்மண் பதிப்பகம் 1967)

வேதக் கூற்றுகளே இந்திய நாட்டின் கருத்துகள் என்றும் ‘வேதங்கள்’, ‘உபநிடதங்கள்’, ‘மனு’ நூல் முதலியவையே இந்திய நாட்டின் பழந்தமிழ் அறநூல்கள் என்றும் வந்தேறி ஆரியப்பார்ப்பனியம் அடிப்படை ஏதுமின்றி அடாவடியாக எழுதி வருவது கடுமையான கண்டிப்புக்குரியதாகும். 

 "அவ் வேதங்களில் காணப் பெறும் சில பச்சையான அருவருப்பு நிகழ்ச்சிகளைக் கொக்கோக நூல்களிலும் காண்பதரிது. காட்டு விலங்காண்டிகள் போல் அவர்கள் நடந்துகொண்ட முறைகள் அவ் வேதங்களில் நன்கு வண்ணிக்கப் பெறுகின்றன. எனினும் இவர்கள் அவ் வேதங்களைத் தோற்றுவிக்கப் பெறாதவை (அநாதி) என்றும், தொன்று தொட்டு வருவன என்றும்; இறைவனுக்கு முந்தித் தோன்றியவை என்றும் பொய்யுரையும் புளுகுரையும் கூறிப் பழங்கால மக்களை ஏமாற்றிவந்தனர்; இன்று வரை அவற்றையே திரும்பதிரும்பக் கூறிக் கற்றவர்களையும் அறிஞர்களையும் ஏமாற்றப் பார்க்கின்றனர். வரலாற்றாசிரியர்கள் சிலரும் இவர்களின் மதிமயக்குப் பேச்சுகளில் நம்பி உண்மையைப் பறிகொடுத்துள்ளனர். வேதங்களை நேரிடையாகப் படிப்பவர்களுக்குப் பெருத்த ஏமாற்றமே காத்திருக்கின்றது. இருப்பினும் அவ் ‘வேத புராண' இதிகாசங்களை வைத்துக்கொண்டு ஆரிய இனத்தவரில் பெரும்பாலோர் பிழைத்து வருகின்றனர்” – என்று பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார் தம் நூலான “ஆரியப் பார்ப்பனரின் அளவிறந்த கொட்டங்கள்” என்ற நூலில் எழுதுகிறார்.

வேதங்களில் முந்தியதும் முதலாவதுமாகக் கூறப்படுவதுமான இருக்கு வேதம் ஆக்கப்பட்ட காலம் சரியாக நிறுவப்படவில்லை. இது எழுதாக் கிளவியாக, வாய்மொழிச் செய்யுள்களாக காலந்தோறும் மாற்றங்களுற்றும் சேர்க்கைகள் பெற்றும் வந்திருக்கின்றது. இவற்றின் தொன்மை பற்றி இட்டுக்கட்டிய கதைகளும் போலிப் பெருமை கூறிக் கொள்ளும் கதைகளுமே பரவலாக்கப்பட்டிருக்கின்றன.

இருக்குவேதம் உள்ளிட்ட நான்கு வேதங்களிலும் தமிழிய பண்பாட்டுக் கூறுகளும், அறிவுக்கூறுகளும் தமிழிலிருந்து பெயர்த்து எழுதப்பட்டிருக்கின்றன என்றும் அவற்றை வடக்கே உள்ள நாடுகளில் செய்திருக்க வேண்டுமென்றும் அவையும் கி.மு.2இலிருந்து கி.பி.2க்கும் இடையில்தான் தொகுத்திருக்க முடியும் என்றும் (பொழிலன்: வேதவெறி இந்தியா - பக்.71) அறிஞர்கள் கருதுகின்றனர். இந்நிலையில், கட்டுரை எழுதிய அம்மையார், இருக்கு வேதமே உலகின் முதல்நூல் என்று பெருமைபேசிக் கொள்கின்றார்.

 இன்னும், பேரா. கூத்து என்பவர் கி.பி 200இல் வேதங்கள் எழுதப்பட்டிருக்க வேண்டுமென்று கருதுகின்றார். பேரா.ஐகோபி, வேத நூற்கள் கி.பி 200க்கும் கி.பி 450க்கும் இடையிலான காலத்தில் எழுதப் பட்டிருக்க வேண்டுமென்று கருதுகின்றார் என்று அம்பேத்கர் விளக்குகின்றார். இப்படிப்பட்டதாக வரலாறுள்ள நிலையில், ‘தினமணி’க் கட்டுரையாளர் இருக்கு வேதத்தில் ‘சபா, சமிதி, விததா’ பற்றி வரம்புகடந்து பெருமைபட்டுக் கொள்கின்றார். குடியும் கூத்தும் பற்றிக் கூறும் விளக்கங்கள் அளவிற்கு அவை ஆட்சிமுறையில் அரசனைக் கட்டுப் படுத்துவனவாக இருந்ததற்கான வலிய சான்றேதும் இல்லை.

 இருக்குவேதம் பாரதத்தின் அறிவுநுட்பமாம்! அதிலிருந்துதான் ‘ஜன’நாயகம்’ பரவுகிறதாம்! (இதில் அடங்கியுள்ள பெரும்பான்மையான பகுதிகள் (சூக்தங்கள்), அவர்களுக்கு நல்ல உணவு, நல்ல குடிப்பு (சோமபானம்), நல்ல மழை, தவச (தானிய) விளைச்சல், பெருங்கொடை (தட்சனை) அதிக பால் தரும் ஆக்கள், வேள்விகள் (யாகங்கள்) செய்திட செல்வம், வேகமாக செல்லும் குதிரைகள், உறுதியான தேர்கள், நல்ல உடல் நலம், மன உறுதி, வேத மந்திரங்களை நினைவில் வைத்துக்கொண்டு வேத மந்திரங்களைப் பாட நல்ல வாக்கு, அவர்களின் வெற்றிக்காகவும், எதிரிகளின் வீழ்ச்சிக்காகவும் தேவர்களின் உதவி வேண்டி தேவர்களைப் போற்றும் நோக்கிலமைந்தவை. மேலும் தங்கள் மன்னர்களைப் பற்றிச் சில வரலாற்றுக் குறிப்புகளும் ஆங்காங்கே காணப்படுவதாகக் கூறுகின்றனர். அவ்வளவே!) 

அறிஞர் அசுக்கோ பருபோலோ ‘சிந்து சமவெளி எழுத்துகளின் படிப்பு’என்ற தம் நூலில், “இருக்குவேதம் திராவிட(தமிழிய)த்திலிருந்து பெருவாரியான சொற்களை மட்டும் கொண்டிருக்கவில்லை.                      1. பண்பாட்டுச் சொற்கள் 2. பால்வேறுபாடுகள் 3. மேற்கோள்கள்              4. சொல்லும் ஒலி ஒத்த சொல் உருவாக்கங்கள் ஆகியவற்றுடன் உறவுடையதாக இருப்பதோடு அவை ஈரானிய – ஆரிய மொழிகளுக்கிடையிலான உறவுடையதாக இல்லாமல் இருப்பதையும் அறிய வேண்டும்” என்று கூறுகிறார். 

‘தினமணி’க் கட்டுரையாளர் முழுப்பூசுணையைச் சோற்றில் மறைக்க முயல்கின்றார். படிப்போரை ‘வேத’மயக்குறுத்த முனைகின்றார். இனியும் உண்மையை மறைக்க முடியாது. இந்தியத் துணைக்கண்ட வரலாறு ஆரியப் பார்ப்பனிய வரலாறில்லை. அது தெற்கிலிருந்து (குமரிக்கண்டத்திலிருந்து) எழுதப்படவேண்டிய வரலாறு என்பதை உண்மையான வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் வலியுறுத்துகின்றனர். எனவே, ‘தினமணி’யும் கட்டுரை எழுதியவரும் இனியும் மக்களை ‘வேத’ மயக்கத்திலாழ்த்த முயல்வது வீண்வேலையாகும்.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

புதுவையிலிருந்து வரும் ‘நற்றமிழ்’ 15-06-2024 இதழில் வந்தது.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

தமிழ் செம்மொழி அறிவிப்பும் பயனும்!

  தமிழ் செம்மொழி அறிவிப்பும் பயனும்!

தமிழ்மொழி செம்மொழி என்று அறிவிக்க வேண்டுமென நூற்றைம்பதாண்டுக் காலம் பல்வேறு முயல்வுகளில் தமிழர் பலரும் ஈடுபட்டிருந்தோம். பல்வேறு அறிஞர்கள் குரல் கொடுத்து வந்ததுடன் பல மாநாடுகளிலும் அதற்காகத் தீர்மானம் இயற்றப்பட்டது.

1856ல் தமிழ் உயர்தனிச் செம்மொழி என அறிஞர் கால்டுவெல் அறிவித்தார். 1902ல் பரிதிமாற் கலைஞர் தமிழ் செம்மொழி என்கிற கட்டுரையை எழுதினார். 1918ல் தமிழை செம்மொழியாக அறிவிக்கக்கோரி மறைமலை அடிகள் தலைமையில் தீர்மானம் இயற்றப்பட்டது. 1919-1920ல் கரந்தையில் நடந்த தமிழ்ச் சங்கத்தில் செம்மொழி கோரிக்கைத் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. அதன் பிறகு, 1988ல் அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழத்தில் தமிழைச் செம்மொழியாக்க அறிஞர்கள் தீர்மானம் இயற்றினர். மேலும்இ 1995, 1998, 2002 ஆண்டுகளில் நடந்த தமிழ் மாநாடுகளிலும் தமிழைச் செம்மொழியாக அறிவிக்கக்கோரி தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.

உலகப் புகழ் பெற்ற மொழியியல் அறிஞரும், இலத்தீன், கீரேக்கம், தமிழ், சமற்கிருதம் என்னும் சங்கதம், உருசியன் உள்ளிட்ட பல உலக மொழிகளில் ஆழ்ந்த புலமை மிக்கவருமான சியார்ச்சு காட்டு 2000ஆம் ஆண்டு தமிழின் செம்மொழித் தகுதி பற்றி ஓர் அறிக்கை வெளியிட்டார். தமிழ் செம்மொழிக் கோரிக்கைக்கான ஊக்க விசையாக இவ்வறிக்கை இருந்தது. அப்பெருமகன், தமிழ் செம்மொழி என அறிவிக்கச் சான்றுகள் கேட்டதற்கே தம் வியப்பைத் தெரிவித்தவராவார்.

  செம்மொழி என்பதற்கான தகுதிகளாக மேற்குலக மொழியறிஞர்கள் பதினொரு கூறுகளைக் குறிப்பிட்டுள்ளனர். அவையாவன: தொன்மை, தனித்தன்மை, பொதுமைப்பண்பு, நடுவுநிலைமை, தாய்மைப்பண்பு, நாகரிக குமுகத்தின் பண்பாடு கலை வாழ்க்கைப் பட்டறிவின் வெளிப்பாடு, பிறமொழியின் - பிறமொழி இலக்கியத்தின் தாக்கமின்றித் தனித்தியங்கும் தன்மை, இலக்கிய வளம், உயர்சிந்தனை, கலைநய இலக்கிய வெளிப்பாட்டில் தனித்தன்மை, மொழிக்கொள்கைகள் ஆகியனவாம். தமிழுக்கு மட்டுமே மேலே குறிப்பிட்ட பதினோரு செம்மொழித் தகுதிகளும் முழுமையாக உள்ளதென்று மொழியியலறிஞர் கூறுகின்றனர் 

சென்னை ஆவடியில் நடுவணரசுப் ‘பாதுகாப்புஆய்வு, வளர்ச்சி அமைப்’பில் அறிவியலறிஞராகப் பணிநிறைவு செய்த அறிஞர் முத்துசாமி இராமையா, ‘கோரா’ தளத்தில் எழுதியுள்ள ஒரு கட்டுரையில், மேற்குறித்த 11 தகுதிகளில் சமற்கிருதம் என்னும் சங்கதத்திற்கு 7 தகுதிகள் மட்டுமே உள்ளனவென்பதும், இலத்தின், கிரேக்க மொழிகளுக்கு 8 தகுதிகள் மட்டுமே உள்ளனவென்பதும் அறிஞர்கள் கருத்தென எழுதியிருக்கின்றார்.

இந்திய ஒன்றிய அரசில் அமைச்சராக இருந்த ‘முரளி மனோகர் சோசி’ என்ற மொழியறியா மொக்கையர், வழக்கொழிந்த மொழிகளைத்தான் செம்மொழி என்பார்கள், எனவே தமிழ் செம்மொழி இல்லை - என்று கூறி இக்கோரிக்கையை ஏற்க மறுத்துரைத்தார்.  

அப்போது தமிழ்நாட்டு அரசு தமிழ் வளர்ச்சித் துறையின் செயலாளராக இருந்த ஒளவை. நடராசனும், செத்த மொழியைத்தான் செம்மொழி என்பார்கள் என்று குறிப்பிட்டு, இந்த கோப்பை மூடினார் என்று தமிழறிஞர்கள் பலர் குறிப்பிடுகிறார்கள் என்றும் தமிழறிஞர் ஒளவை. துரைசாமிப்பிள்ளையின் புதல்வரான நடராசன் இப்படிச் செய்தது பலருக்கும் மனக்கொந்தளிப்பை ஏற்படுத்தியது என்றும் குறிப்புகள் உள்ளன.என்று (பி,பி.சி.) தமிழ் எழுத்தாளரான அ.தா.பாலசுப்பிரமணியன் 2020 ஆகத்து 14இல் எழுதிய கட்டுரையிலும் மறுபடியும் புதுப்பித்துப் பதித்த 2023 சூலை 30 கட்டுரையிலும் எழுதியுள்ளார். நல்ல தமிழ் உணர்வாளர் என்று நம்புகின்ற தமிழறிந்தார் தக்க பதவியிலிருந்தும் தமிழுக்கு ஆக்கம் மறுத்தொதுங்கிய இரண்டகம் நெஞ்சம் பதைக்கக் கவலச்செய்கின்றது. 

பிரித்தானிய அரசு, சில மொழிகளைச் செம்மொழிகளாக அறிவித்து அவற்றின் வளர்ச்சிக்காகப் பல உதவிகளைச்செய்து வந்தது என்றும் அதன் அடிப்படையிலேயே தமிழுக்கும் செம்மொழித் தகுதி வேண்டும் என்ற கோரிக்கை அந்தக்காலத்தில் எழுப்பப்பட்டது என்றும் முத்துசாமி இராமையா எழுதியிருக்கின்றார்.

நாட்டு விடுதலைக்குப்பின், இந்திய ஒன்றிய நாட்டில், செம்மொழி அறிவிப்புச் செய்யாமலே சமற்கிருதம் என்ற சங்கத மொழிக்கும் இந்தி மொழிக்கும் பலவகையிலும் அவற்றை வளர்க்கவும் பரப்பவும் திணிக்கவும்  பெருந்தொகை வாரி வழங்கப்பட்டு வந்தது. இப்போதும் செலவழிக்கப் படுகின்றது. தமிழுக்குச் செம்மொழித் தகுதி அறிவிக்கப்பட்டால், அம்மொழிகளுக்குச் செலவிடும் தொகைக்குச் சம்மாகவேனும் தமிழுக்குத் தொகை ஒதுக்கிச் செலவிடுவார்கள் என்று எதிர்பார்த்தே பல்வேறு நிலைகளில் பல்வேறு அமைப்புகளும் பலவாறு கோரிக்கைகளும் வேண்டுகோள்களும் விடுத்தனர்; போராடினர். பல்வேறு அரசியல் கட்சிகளும் தம் மாநாடுகளில் தீர்மானங்கள் நிறைவேற்றியும் நடுவணரசு அமைச்சர்களிடம் நேரில் வேண்டுகை மடல்கள் அளித்தும் முயன்றனர்.

பலவகை முயல்வுகளுக்குப் பின்னர், 2014 சூன் 6ஆம் நாளில் நாடாளுமன்றத்தின் இரு அவைகளின் கூட்டுக் கூட்டத்தில், அப்போதைய குடியரசுத் தலைவராக இருந்த மதிப்புமிக்க அப்துல்கலாம், தமிழ் ஒரு செம்மொழி என்று அறிவித்தார். அதன் பயனாக, ‘செம்மொழித் தமிழாய்வு நடுவ நிறுவனம்’ அல்லது ‘செம்மொழித தமிழ் உயராய்வு மையம்’ என்னும் நிறுவனம் இந்திய அரசால் 2006 மார்ச்சு மாதம் அமைக்கப்பட்டது. இவ்வமைப்பு முதலில் மைசூரிலுள்ள இந்திய மொழிகளின் நடுவ நிறுவனத்தில் இருந்தது. பின்னர்ச் சென்னைக்கு 2008 மே 19ஆம் நாள் மாற்றப்பட்டு, இயங்கி வருகிறது. 

தமிழர் எதிர்பார்த்ததைப்போல் சமற்கிருதம், இந்திக்கு ஒதுக்கப்படும் தொகைக்குச் சமமாக சொம்மொழி தமிழுக்குத் தொகை ஒதுக்கப்பட வில்லை. அவ்விரு மொழிகளுக்கு ஒதுக்கப்படும் தொகையோடு ஒப்பிடுகையில் மிகக் குறைந்த தொகையே தமிழுக்கு ஒதுக்கப்படுகிறது. அந்தத் தொகையைக் கொண்டு செம்மொழித் தமிழாய்வு நிறுவனம் பல ஆய்வுக் கூட்டங்களை நடத்தி, ஆய்வுரைகளை ஆவணப்படுத்துகிறது. பழந்தமிழ் நூல்கள் சிலவற்றைப் புதப்பதிப்பாக வெளியிடுகிறது. சிலவற்றை மொழிபெயர்த்து வெளியிட தொகை வழங்குகிறது. பல ஆய்வாளருக்கு விருதுகள் வழங்கி வருகிறது.

செம்மொழியாகத் தமிழை அறிவித்தால், தமிழுக்கும் தமிழருக்கும் பெருநன்மை விளையும் என்று எதிர்பார்த்தோம். சீனா, பிரன்சு, சப்பான், உருசியா, கொரியா முதலிய நாடுகளில் உலகின் எந்த மொழியில் எந்தவகை அறிவியல், தொழில்நுட்பம், இலக்கியம், மொழியியல், நுண்கலைகள் முதலிய துறைகள் சார்ந்த எந்த நூல் வெளிவந்தாலும் அவற்றை அவர்கள் உடனுக்குடன் தம் மொழியில் பெயர்த்து வெளியிடத்தக்க வகையில் சிறந்த ஏற்பாடுகளைச் செய்துள்ளனர். கலைச்சொற்களை உடனுக்குடன் பெயர்க்க இயலா நிலையிருந்தால், மூலநூலின் சொல்லையே முதலில் குறிப்பிட்டாலும், பின்னர்த் தம் மொழியில் தக்கவகையில் கலைச்சொல்லாக்கம் செய்து நூல்களில் ஏற்றிவிடுகின்றனர். தமிழுக்கும் அத்தகைய நிலை வாய்க்கும், தமிழ்வழிக் கல்விக்கும் வழிவகுக்கும் என்ற கனவோடு காத்திருந்தோம். 

தமிழ் செம்மொழி என்ற அறிவிப்பால் எந்தப் பெரும்பயனும் இல்லை. ஆய்வுக்கூட்டங்கள் நடத்த பல்கலைக்கழகங்கள் உள்ளன. நூல்களைப் பதிப்பிட சை.சி.நூ.கழகம், தமிழ்மண் பதிப்பகம் முதலிய நிறுவனங்கள் இருக்கின்றன. விருதுகள் வழங்க தமிழ்நாட்டரசும் பல்வேறு தமிழ் அமைப்புகளும் உள்ளன. இவற்றுக்காக நாம் தமிழைச் செம்மொழியாக அறிவிக்க வேண்டுமெனப் போராட வில்லை, காத்திருக்கவில்லை. எனவே, இந்திய ஒன்றிய அரசு செம்மொழித் தமிழுக்குச் சங்கதத்திற்கும் இந்திக்கும் ஒதுக்கும் தொகைக்குக் குறையாமல் ஒதுக்கித் தரவேண்டும் என்றும் இதற்காகத் தமிழ்நாட்டரசு முழு முனைப்புடன் முயலவேண்டுமென்றும் வலியுறுத்துகின்றோம். 

இந்திய நாட்டில் அனைவரும் சம உரிமையர் என்பது உண்மை என்பதற்குக் காட்டாக இதைச் செய்வதே முறையென இந்திய அரசுக்கு இடிப்பாராக எடுத்துரைக்கின்றோம். தேர்தல் காலத்தில் மட்டும் தமிழை நினைக்காமல், தமிழ்நாட்டரசும் புதுவை அரசும் இதில் முழுக்கவனம் செலுத்தித் தமிழை வளர்த்தெடுக்கவும் தமிழர் வாழ்வு உயரவும் உண்மையாகப் பாடுபட வேண்டுமேன வலியுறுத்துகின்றோம்.  -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------  புதுவையிலிருந்து வரும் 'நற்றமிழ்' 15-06-2024 நாளிட்ட இதழில் வந்தது. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ஆளுநரின் அடாச்செயல்கள்!

                                 ஆளுநரின் அடாச்செயல்கள்! 

இரவீந்திர நாராயண இரவி பீகாரின் பாட்டுனாவில் பூமிகார் பார்ப்பன குடும்பத்தில் பிறந்தவர். 1974இல் பூதியலில் (Physics) முதுநிலைப் பட்டம் பெற்றவர். சிறிது காலம் தாளிகைத் (பத்திரிகைத்) துறையில் பணியாற்றிய பிறகு, 1976 இல் இந்தியக் காவல் பணியில் சேர்ந்தார். 2012இல் அரசுப் பணிலிருந்து ஓய்வுபெற்றார். பிறகு, தேசிய தற்பணி மன்றம் (R.S.S), பா.ச.க கொள்கைகள் சாரந்தவராக தேசிய நாளிதழ்களில் தொடர்ந்து கட்டுரைகள் எழுதினார். 

இவர் 2014 ஆம் ஆண்டு கூட்டு புலனாய்வுக் குழுவின் தலைவராக அமர்த்தப்பட்டார். பின்பு, 5 அக்டோபர் 2018 அன்று இந்தியாவின் துணை தேசிய பாதுகாப்புச் சூழ்ந்தாய்நராக (ஆலோசகராக) அமர்த்தப்ப்பட்டார். அதன்பின், ஆகத்து 1, 2019 முதல் 9 செபுதம்பர் 2021 வரை நாகாலாந்தின் ஆளுநராகவும், 18 திசம்பர் 2019 முதல் 26 சனவரி 2020 வரை மேகாலயா ஆளுநராகவும் இருந்தார்.

தமிழ்நாட்டிற்கு ஆளுநராக அவர் அமர்த்த ஆணை பெற்றதும், நாகாலாந்து. தேசிய மக்களாட்சி முற்போக்குக்கட்சியின் தலைவர் சிங்வாங்கு கொன்யாக்கு, இரவியின் செயல்பாட்டில் நாகாலாந்து அரசிற்கு மனநிறைவில்லை என்றும் அவர் ஒரு புகழ்வாய்ந்த அரசின் செயற்பாடுகளில் குறுக்கிட்டதாகவும் கூறினார். இரவி தமிழ்நாட்டுக்கு மாற்றப்பட்டபோது கோகிமா செய்தியாளர் மன்றத்தில் (கேபிசி) நடைபெற்ற வழியனுப்பு நிகழ்ச்சியைச் செய்தியாளர்கள் அனைவரும் புறக்கணித்தனர்.

இவர் 18 செப்டம்பர் 2021 அன்று தமிழக ஆளுநராகப் பொறுப்பேற்றார். ஏப்ரல் 2022 இல்,இராசீவ் காந்தி கொலையில்  தண்டனைபெற்ற பேரறிவாளனின் மடலை குடியரசுத் தலைவருக்கு அனுப்பிய இவருடைய நடவடிக்கையை உச்ச நீதிமன்றம் கேள்விக்குள்ளாக்கி, அத்தகைய நடவடிக்கை நாட்டின் "கூட்டாட்சிக் கட்டமைப்பின்" அடிப்படைகளைத் தகர்க்கிறது என்று கூறிக் கண்டித்தது. 

மே 31, 2022 அன்றுவரை, தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்பட்ட 21 சட்ட முன்வரைவுகள் இவரால் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருந்தன. சனவரி 2023 இல் தமிழ்நாட்டுக்குத் "தமிழகம்" என்பதுதான் மிகவும் பொருத்தமான பெயர் தமிழ்நாடு என்ற பெயர் சரியில்லை என்றார். பின்னர் சில நாள்களில், அவரது அலுவலகம் தமிழ்நாடு எனும் பெயரை ஏற்பதாக அறிவித்தது. கடந்த ஐம்பது ஆண்டுகளாக ஆண்ட அரசியல் கட்சிகளின் ஆட்சியைப் பிற்போக்குத்தனமானது என்று குறிப்பிட்டார். இவர் கருத்துகளைத் திமுக, பேராயக் (காங்கிரசுக்) கட்சி எதிர்க்கட்சியான அனைத்திந்திய அண்ணா திராவிட முன்னேற்றக் கழகம், மறுமலர்ச்சி திராவிட முன்னேற்றக் கழகம், பொதுவுடைமைக் கட்சிகள் முதலிய பல கட்சிகளின் தலைவர்கள் கண்டித்தனர். இவர் செயற்பாடுகளை உச்ச நயன்மன்றம் கண்டித்த நிகழ்ச்சிகளோடு எச்சரிக்கை செய்த நிகழ்வும் உண்டு. இவரைக் கண்டித்தது போல வேறு எந்த ஆளுநரையும் உச்சநயன்மன்றம் இதுவரை கண்டித்தது இல்லை.

பொதுவாக ‘இந்துத்துவா’க்காரர்களுக்கு அடிப்படையான ஒரு செயல்திட்டம் இருக்கிறது. அது இந்திய நாட்டை ஆரிய நாடாக்க அதாவது பார்ப்பனரே தலையாயவர் பிற பிரிவாரெல்லாம் அவர்களுக்கு அடிமைகள் என்ற நிலைகொண்ட நாடாக்க உருவாக்க வேண்டுமென்பதே அது. அவர்களுக்கு விருப்பமான சிலஅடிமைகளுக்குச் சில அதிகாரப்பதவிகளைத் தருவார்கள். அந்தக் கரவான திட்டத்தின் நிறைவேற்றத்தை நோக்கியே அவர்களின் ஒவ்வொரு நடவடிக்கையும் கரவாக இருக்கும். அதாவது மொழித்திணிப்பு, மாநில அதிகாரப்பறிப்பு, அடக்குமுறைச்சட்டங்கள், பெண்களை முன்னேறவிடாமை, அனைவரும் எல்லாநிலையிலும் கற்கத் தடைசெய்யும் கல்வித்திட்டம் முதலிய பல தந்திரமான திட்டங்கள் இருக்கும். 

ஆனால் இவற்றை மறுக்கவும், மறைக்கவும் அவர்கள் ‘ஆரியர்’ என்ற இனமே இல்லையென்றும், ஆரியர் வந்தேறிகள் இல்லையென்றும் கருத்துருவாக்க ஆள்சேர்த்து வரலாற்றைத் தவறாகச் சித்திரிக்கிறார்கள். இரவீந்திர நாராயண இரவி ‘சனாதனம்’ என்றும், கால்டுவெல், ‘பள்ளிப் படிப்பைப் பாதியில் விட்டவர்’ என்றும், செம்பு ஆலையைத் தமிழ்நாட்டில் திறக்கவேவேண்டும் என்றும், தமிழ்நாடு மட்டும் முன்னேறுவது சரியில்லை என்றும், இந்தி சமற்கிருதத் திணிப்புக்குத் துணைதரவாகவும் பேசிவருவது இதைச் சார்ந்ததே.

இவர்கள் நேரடியாக எதிர்த்து வெற்றிபெற முடியாத ஒருவரோ அல்லது ஒரு கருத்தியலோ இருந்தால், அந்நிலையில், அவரை அல்லது அக்கருத்தியலை தம்மோடு அணைத்துச் சேர்த்துத் தம்மவராக. அல்லது தமதாக ஆக்கிக் கொண்டுப் பின் கொஞ்சம்கொஞ்சமாக அழித்துவிட்டுத் தம்மை வலுப்படுத்திக் கொள்வார்கள்.

திருவள்ளுவரையும் திருக்குறளையும் அவர்கள் இந்த வகையில் தான் தம்மவராக, தமதாக ஆக்கிக்கொள்ள முனைகிறார்கள். உலகப் பொதுவான ஈடெடுப்பற்ற திருக்குறள் கருத்துகளை இவர்களால் எதிர்க்க முடியாது, எனவேதான், இரவீந்திர நாராயண இரவி, ‘மதப்பரப்புநரான சி.யு.போப்பு திருக்குறளிலுள்ள பத்தி சிந்தனைகளை நீக்கிப் பெரிய அவமதிப்பைச் செய்திருக்கிறார்’ என்றும் அவரின் உள்நோக்கம் கொண்ட திருக்குறள் மொழிபெயர்ப்பு ஆதன் இல்லாத பிணம் போல இருக்கிறது என்றும் கூறினார். திறுக்குறள் வாழ்வியல் நெறி நூல் என்று குறைத்து மதிப்பிடுகின்றனர் அது ஒரு தொல்வரலாற்று (இதிகாசம்) நூல் என்றும் அதில் நிலையான ஆதனிகத்தின் (ஆன்மிகத்தின்) ஆதன் (ஆன்மா) இருக்கிறதென்றும் கூறியதோடு திருக்குறளில் இருக்கு மறையிலுள்ள (இருக்கு வேதத்திலுள்ள) சொற்கள் உள்ளன என்றும் (அதாவது இருக்கு மறையின் கருத்துகளே திருக்குறளில் உள்ளன என்ற கரவான கருத்தைக்) கூறினார். 

கடந்த தி.பி. 2055 சுறவம் 2 (சனவரி 16, 2024) இல் திருவள்ளுவர் நாள் அன்று இவர், திருவள்ளுவரைப் ‘பாரத சனாதனத்’தின் ஒளிவீசும் துறவி என்றபோதே தமிழர் அனைவரும் அவரைக் கண்டித்து உரைத்தனர். அத்துடன், காவி உடையுடன் கைகளில், நெற்றியில் திருநீற்றுப்பூச்சுடன் வரைந்த திருவள்ளுவர் உருவப் படத்தை வைதிருந்தார். இதைக் கண்ணுற்ற தமிழர் பலரும் கடுமையாக எதிர்த்தனர்.

தமிழ்நாட்டரசு தமிழர் திருநாளான பொங்கலை அடுத்த நாள் திருவள்ளுவர் நாள் எனக் கடைப்பிடித்து வருகையில் அண்மையில் தி.பி.2055 விடை11 (மே 24, 2024)இல் இவர் ‘வைகாசி 11’ திருவள்ளுவர் நாளென தாமே அறிவித்து மேற்கூறியவாறே திருவள்ளுவர் படத்தையும் காட்சிக்கு வைத்திருக்கின்றார்.

இவருடைய இந்த அடாவடிச்செயலை நற்றமிழ் கண்டிக்கின்றது. தமிழர் உயிரெனப்போற்றும் திருக்குறளையும் திருவள்ளுவரையும் இழிவு செய்து, திருவள்ளுவரை ஒரு மதஞ்சார்ந்தவராகக் காட்டும் இவருடைய போக்கை நற்றமிழ் கடுமையாகக் கண்டிக்கின்றது.   

இருக்கு முதலிய மறைகளின் கருத்துகளுக்கு நேர்மாறான குமுகநயன்மை, மாந்தநேய கருத்துகள் முதலிய பலவற்றைக் கொண்ட திருக்குறளைத் தமதே என வலியுறுத்துவதே இரவியின் முயற்சியாக இருக்கின்றது என்பதை தமிழர் புரிந்துகொள்ளல் அரிய செயலன்று.

அந்தண ரென்போர் அறவோர்மற் றெவ்வுயிர்க்கும்

செந்தண்மை பூண்டொழுக லான். (குறள். 30)

மறப்பினு மோத்துக் கொளலாகும் பார்ப்பான்

பிறப்பொழுக்கம் குன்றக்கெடும். (கு. 134)

அவிசொரிந் தாயிரம் வேட்டலின் ஒன்றன்

உயிர்செகுத் துண்ணாமை நன்று (கு. 259)

ஆவிற்கு நீரென் றிரப்பினும் நாவிற்

கிரவின் இளிவந்த தில். (கு.1066)

பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் சிறப்பொவ்வா

செய்தொழில் வேற்றுமை யான். (கு. 972)

ஒத்த தறிவான் உயிர்வாழ்வான் மற்றையான் 

செத்தாருள் வைக்கப் படும். (கு. 214)

உழுதுண்டு வாழ்வாரே வாழ்வார் மற்றெல்லாம் 

தொழுதுண்டு புன்செல்ப வர். (கு. 1033)

- முதலிய பல குறள்கள் ஆரிய ஒழுக்கத்தை, ஆரிய மறைகளின் கருத்துகளைக் கண்டிப்பனவாகும். எனவே, யார் எவ்வளவு முயன்றாலும் திருவள்ளுவரை மதஞ்சார்ந்த ஒருவராகவும் திருக்குறளை ஒரு மதநூலாகவும் காட்ட இயலாது என்பதையும் அத்தகைய முயற்சிகள் தமிழர்களுக்கு எதிரானதாகக் கருதப்படும் என்பதையும் வலியுறுத்துகின்றோம்.                                                                                   

-த.ந.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

புதுவையிலிருந்து வரும் 'நற்றமிழ்' 15-06-2024 இதழில் வந்த ஆசிரியருரை

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

தடையின்றி நடக்கும் இந்தித்திணிப்பு!

 

தடையின்றி நடக்கும் இந்தித்திணிப்பு!

=======================================

இப்படித்தான் நடக்கிறது இந்தித்திணீப்பு!

ஒன்றிய அரசு திட்டப்பெயர்களை இந்தியில் மட்டுமே எழுதுகிறது! விளம்பரப்படுத்துகிறது!

பலமுறை தமிழறிஞர்கள் வேண்டுகோள் விடுத்தும் ஒன்றிய அரசின் திட்டப்பெயர்களைத் தமிழ்நாட்டரசு தமிழில் மாற்றித்தர மறுக்கிறது!

செய்தித்தாள்களும் ஒளிஊடகங்களும் அப்படியே இந்தி / சங்கதப் பெயர்களை வாந்தி எடுக்கின்றன!

இப்படியே தொடர்ந்து இந்த்தித்திணிப்பு நடக்கிறது!

யார் எப்போது என்றைக்கு எதிர்ப்பது?

7.2.24 புத்தகவிழா உரை

 

7-2-2024 மாலையில் விழுப்புரம் புத்தகவிழா அரங்கில் தமிழநம்பி ஆற்றிய உரை:

===================================================

மேடையிலும் எதிரிலும் அமர்ந்திருக்கும் பெரியோரே! மாவட்ட நூலகர் அவர்களே! அரசு அலுவலர்களே! தாய்க்குலமே! மாணவர்களே! அனைவர்க்கும் வணக்கம்.

 

அவையோரே, தமிழில் நமக்குக் கிடைத்துள்ள மிகப்பழமையான நூல் தொல்காப்பியம். ஆய்வறிஞர்கள் தொல்காப்பியம் 2700 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்டது என்று வரையறுத்துக் கூறுகின்றனர். தொல்காப்பியத்திற்கும் முன்னதாகப் பல இலக்கணநூல்கள், இலக்கிய நூல்கள் கலைநூல்கள் இருந்ததற்கான சான்றுகள் அந்நூலிலேயே உள்ளன. 

எள்ளிலிருந்து எண்ணெய் எடுப்பதைப்போல் இலக்கியங்களிலிருந்துதான் இலக்கணங்கள் உருவாக்கப்பட்டன என்று அறிஞர்கள் கூறுகின்றனர். இலக்கண நூலன தொல்காப்பியத்திற்கும் முற்பட்ட நூல்களெல்லாம் நமக்குக் கிடைக்கவில்லை. 

மயிலை சீனி வேங்கடசாமி என்னும் ஆய்வறிஞர், ‘மறைந்துபோன தமிழ்நூல்கள்’ என்ற அவருடைய ஆய்வு நூலில் 200 நூல்கள் மறைந்துபோனதாகச் சான்றுகளுடன் குறிப்பிடுகிறார். மேலும் பல நூல்கள் மறைந்து போனதை ஆய்ந்தறிந்து சொல்வேன் என்று எழுதியிருந்தார். ஆனால் அதற்குள் அவர் வாழ்நாள் முடிந்துவிட்டது. 

பழந்தமிழ் நூல்கள் மறைந்ததற்குச் சீனி வேங்கடசாமி ஐயா கூறும் காரணங்கள்: கடற்கோள்கள், சமயப்பகைமை, மூடநம்பிக்கையால் ஏடுகளை அதாவது எழுதப்பட்டிருந்த பனைஓலைகளை தீயிலும், ஆற்றுநீரிலும் போட்டு அழித்தமை, கறையான் அரிக்க விட்டமை, ,அயலார் படையெடுப்பால் அழிந்தமை ஆகியனவாகும். 

மொழிஞாயிறு தேவநேயப் பாவாணர் பலநூல்களும் மறைந்ததற்குக் கூறிய காரணங்களை இதற்குமுன் இரண்டொரு கூட்டங்களில் கூறியுள்ளேன். பாவாணர், இடைக் காலத் தமிழரின் பேதைமையால் பாழான மண்ணுக்கும், படையான சிதலுக்கும், படியாதார் நெருப்பிற்கும், பதினெட்டாம் பெருக்கிற்கும், பற்பல பூச்சிக்கும், பகைவரின் சூழ்ச்சிக்கும் இரையான கலை நூல்கள் எத்தனையெத்தனையோ எனக் கலங்கிக் கூறுவார். 

சூரியநாராயண சாத்திரி என்ற தம் பெயரை பரிதிமாற் கலைஞர் என மாற்றிக்கொண்ட அறிஞர், அவருடைய ‘தமிழ்மொழியின் வரலாறு’ என்ற நூலில் தமி.ழ்நூல்களை அழித்த பகைவர் யாரென்றும் ஏன் அழித்தனர் என்றும் தெளிவாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார். 

இப்போது, நமக்குக் கிடைத்திருக்கும் பழந்தமிழ் நூல்கள், சங்க இலக்கியங்கள் என்ற பெயரில் குறிப்பிடப்பெறும் பத்துப்பாட்டு, எட்டுத்தொகை என்ற பெயரிலான பதினெண் மேற்கணக்கு நூல்களுடன் பதினெண் கீழ்க்கணக்கு நூல்களும் ஆகும். இவற்றிலும் பத்துப்பாட்டும் எட்டுத்தொதகையும் மட்டுமே சங்க இலக்கியங்களாகும் என்பது அறிஞர் சிலரின் கருத்தாகும். 

சங்க இலக்கியங்களின் பெருமையை, சிறப்பை சியார்ச்சு ஆர்ட்டு போன்ற அயலக அறிஞர்கள் பலரும் போற்றிப் புகழ்கின்றனர். தமிழைச் செம்மொழி என அறிவிக்கக் காரணங்கள் கேட்டதற்காக அவர்கள் தம் வியப்பைத் தெரிவித்தனர். 

சரி, சங்க இலக்கியங்களில் இருப்பவைதாம் என்னென்ன? அவற்றில், தமிழரின் தொன்மை, நாகரிகம், பண்பாடு மேம்பட்ட வாழ்க்கைமுறை, நுட்மான மாந்தநேயக்கூறுகள், நுட்பமான அறிவுக் கூறுகள், பொதுமை உணர்வு, இயற்கை மொழியின் வளர்ச்சிக்கூறுகள், அறிவியல் வானியல் கூறுகள் முதலிய அரியபல செய்திகளைக் காண்கிறோம். 

அகப்பாடல்களில் காதலின் நுண்ணுணர்வுகள் மிகச்சிறப்பாக விளக்கப்பட்டிருப்பதைக் காண்கிறோம். புறப்பாடல்களில் அக்காலத் தமிழரின் வீரம், கொடை, அரசனின் கடமைகள், கல்வியின் சிறப்பு, உலகியல், அறிவியல், மருத்துவக்கூறுகள் முதலியவற்றை எல்லாம் நுணுக்கமாகக் கூறியிருப்பதைக் காண்கிறோம். 

உலகமே வியக்கும் அன்புணர்ச்சி வெளிப்பாடான மதம் சாதி உணர்வறியாத உண்மைக் காதல் பாட்டொன்றை நினைவூட்டுகிறேன். 

யாயும் ஞாயும் யாரா கியரோ?

எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறைக் கேளிர்?

யானும் நீயும் எவ்வழி அறிதும்?

செம்புலப் பெயல்நீர் போல

அன்புடை நெஞ்சம் தாம்கலந் தனவே.   

- இந்தக் குறுந்தொகைப் பாடலை அறியாதார் யார்? 

     ‘யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர்’ – என்னும் மாந்தநேயப் பொதுமை கூறும் புறநானூற்றுப் பாடலின் முதலடியைப் போற்றாதார் யார்? புகழாதார் யார்? 

கூறிக்கொண்டே இருக்கலாம், நேரமில்லை. 

அறிவார்ந்த அவையோரே, மறைந்த அறிஞர் வ.சுப.மாணிக்கம் ஐயா, ‘மாணிக்கக் குறள்’ என்றொரு நூல் எழுதினார். அந்நூலில் பழந்தமிழ் இலக்கியச்சிறப்பை ஒரு குறளில் கூறியுள்ளார் அக்குறள் இதுதான்:

பழம்போலும் சங்கப் பனுவலைக் கற்றால்

கிழம்போகும் கீழ்மையும் போம்.

சங்க இலக்கிய நூல்களைப் படித்தால், முதுமை போய்விடுமாம்! கீழான எண்ணங்களும் கீழான செயல்களும் போய்விடுமாம்! 

அன்பர்களே! விழுப்புரத்தில் புலவர் தமிழரசு முன்னின்று நடத்திய ‘சங்க இலக்கியப் பொதும்பர்’ எனும் சிறப்பான இலக்கிய அமைப்பொன்று இருந்தது. அவர்கள் அதே பெயரில் மும்மாத இதழொன்றையும் நடத்தினர், அவ்விதழில் ஒருமுறை ‘சங்கப் பனுவல் படி’ என ஈற்றடி கொடுத்து வெணபா எழுதும்படி கேட்டனர். அப்போது எழுதிய வெண்பா. 

இங்கிவ் வுலகில்நீ யாரென் றறிந்துணர

மங்காப் புகழ்ப்பண்பின் மாண்பறிய – கங்குலாய்த்

தங்கியுள இற்றையிழி தாழ்வகற்ற எந்தமிழா

சங்கப் பனுவல் படி.             

– என்பதே அந்த வெண்பா. 

அன்பார்ந்த அவையோரே! இத்தனை சிறப்பு வாய்ந்த அந்தச் சங்க இலக்கிய நூல்கள் எனிமையாக எழுதப்பட்ட உரைகளுடன் இப்புத்தகத் திருவிழாவில் பெரும்பாலான கடைகளில் இருக்கின்றன. வாங்கிப் படிக்க வேண்டும். விலை கொடுத்து வாங்க இயலாதார் நூலகங்களை நாடிச்சென்று படிக்க வேண்டும். நூலகங்களில் படித்து முன்னேறி உயர்ந்தோர் பலராவர். 

விழுப்புரம் மாவட்ட தலைமை நூலகத்தில் ஒருமுறை நடந்த நூலகவிழாப் பாட்டரங்கத்தில் ‘நூலகம்’ என்ற தலைப்பில் படித்த பாட்டொன்றின் சிறு பகுதியைப் படித்துக் காட்டி என் உரையை முடிக்க வி.ரும்புகின்றேன். 

“ஆலகம் என்பது ஆலடி நிழலாம்!

ஏலகம் என்பது எளிதிலொப் புளமாம்!

ஓலகம் என்பது ஒலிசெய் கடலாம்!

காலகம் என்பது காற்றுசேர் நீராம்!

 

கீலகம் என்பது கேடுசெய் தந்திரம்!

கூலகம் என்பது குதிர்க ளஞ்சியம்!

சாலகம் என்பது சாளரம் பலகணி!

சூலகம் என்பது சூலுறு கருப்பை!

சேலகம் என்பது செறிகயல் சேரிடம்!

தாலகம் என்பது தாலாட்டு நா,வாய்!

 

கோலகம் என்பது குழகழகு வீடே!

தோலகம் என்பது தோற்பொருட் கடையே!

நீலகம் என்பது நெடுங்காழ் இருளே!

நோலகம் என்பது நோன்பிரு இடமே!

 

பேலகம் என்பது பெரும்புணை தெப்பம்!

போலகம் என்பது புகலுமகத் துவமை!

மேலகம் என்பது மேலுள்ள இல்லம்!

வாலகம் என்பது வயங்கொளி மாடம்!

மாலகம் என்பது மருந்தெனும் வேம்பு!

மூலகம் என்பது முழுத்தனி அணுவாம்!

நூலகம் என்பதோ அறிவின் தொகுப்பாம்!

 

நூலகம் செல்லுதல் சாலவும் நன்று!

மேலும் வளர்க்கும் ஏலும் வகையெலாம்!

அதனாற் பயனுற அழைக்கிறேன்

எதனா லுயரலாம் எனவேங் கிளையரே!”

 

வாய்ப்புக்கு நன்றி தெரிவித்து முடிக்கின்றேன்.

நன்றி! வணக்கம்.

-------------------------------------------------------------------------