தமிழ் செம்மொழி அறிவிப்பும் பயனும்!

  தமிழ் செம்மொழி அறிவிப்பும் பயனும்!

தமிழ்மொழி செம்மொழி என்று அறிவிக்க வேண்டுமென நூற்றைம்பதாண்டுக் காலம் பல்வேறு முயல்வுகளில் தமிழர் பலரும் ஈடுபட்டிருந்தோம். பல்வேறு அறிஞர்கள் குரல் கொடுத்து வந்ததுடன் பல மாநாடுகளிலும் அதற்காகத் தீர்மானம் இயற்றப்பட்டது.

1856ல் தமிழ் உயர்தனிச் செம்மொழி என அறிஞர் கால்டுவெல் அறிவித்தார். 1902ல் பரிதிமாற் கலைஞர் தமிழ் செம்மொழி என்கிற கட்டுரையை எழுதினார். 1918ல் தமிழை செம்மொழியாக அறிவிக்கக்கோரி மறைமலை அடிகள் தலைமையில் தீர்மானம் இயற்றப்பட்டது. 1919-1920ல் கரந்தையில் நடந்த தமிழ்ச் சங்கத்தில் செம்மொழி கோரிக்கைத் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. அதன் பிறகு, 1988ல் அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழத்தில் தமிழைச் செம்மொழியாக்க அறிஞர்கள் தீர்மானம் இயற்றினர். மேலும்இ 1995, 1998, 2002 ஆண்டுகளில் நடந்த தமிழ் மாநாடுகளிலும் தமிழைச் செம்மொழியாக அறிவிக்கக்கோரி தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.

உலகப் புகழ் பெற்ற மொழியியல் அறிஞரும், இலத்தீன், கீரேக்கம், தமிழ், சமற்கிருதம் என்னும் சங்கதம், உருசியன் உள்ளிட்ட பல உலக மொழிகளில் ஆழ்ந்த புலமை மிக்கவருமான சியார்ச்சு காட்டு 2000ஆம் ஆண்டு தமிழின் செம்மொழித் தகுதி பற்றி ஓர் அறிக்கை வெளியிட்டார். தமிழ் செம்மொழிக் கோரிக்கைக்கான ஊக்க விசையாக இவ்வறிக்கை இருந்தது. அப்பெருமகன், தமிழ் செம்மொழி என அறிவிக்கச் சான்றுகள் கேட்டதற்கே தம் வியப்பைத் தெரிவித்தவராவார்.

  செம்மொழி என்பதற்கான தகுதிகளாக மேற்குலக மொழியறிஞர்கள் பதினொரு கூறுகளைக் குறிப்பிட்டுள்ளனர். அவையாவன: தொன்மை, தனித்தன்மை, பொதுமைப்பண்பு, நடுவுநிலைமை, தாய்மைப்பண்பு, நாகரிக குமுகத்தின் பண்பாடு கலை வாழ்க்கைப் பட்டறிவின் வெளிப்பாடு, பிறமொழியின் - பிறமொழி இலக்கியத்தின் தாக்கமின்றித் தனித்தியங்கும் தன்மை, இலக்கிய வளம், உயர்சிந்தனை, கலைநய இலக்கிய வெளிப்பாட்டில் தனித்தன்மை, மொழிக்கொள்கைகள் ஆகியனவாம். தமிழுக்கு மட்டுமே மேலே குறிப்பிட்ட பதினோரு செம்மொழித் தகுதிகளும் முழுமையாக உள்ளதென்று மொழியியலறிஞர் கூறுகின்றனர் 

சென்னை ஆவடியில் நடுவணரசுப் ‘பாதுகாப்புஆய்வு, வளர்ச்சி அமைப்’பில் அறிவியலறிஞராகப் பணிநிறைவு செய்த அறிஞர் முத்துசாமி இராமையா, ‘கோரா’ தளத்தில் எழுதியுள்ள ஒரு கட்டுரையில், மேற்குறித்த 11 தகுதிகளில் சமற்கிருதம் என்னும் சங்கதத்திற்கு 7 தகுதிகள் மட்டுமே உள்ளனவென்பதும், இலத்தின், கிரேக்க மொழிகளுக்கு 8 தகுதிகள் மட்டுமே உள்ளனவென்பதும் அறிஞர்கள் கருத்தென எழுதியிருக்கின்றார்.

இந்திய ஒன்றிய அரசில் அமைச்சராக இருந்த ‘முரளி மனோகர் சோசி’ என்ற மொழியறியா மொக்கையர், வழக்கொழிந்த மொழிகளைத்தான் செம்மொழி என்பார்கள், எனவே தமிழ் செம்மொழி இல்லை - என்று கூறி இக்கோரிக்கையை ஏற்க மறுத்துரைத்தார்.  

அப்போது தமிழ்நாட்டு அரசு தமிழ் வளர்ச்சித் துறையின் செயலாளராக இருந்த ஒளவை. நடராசனும், செத்த மொழியைத்தான் செம்மொழி என்பார்கள் என்று குறிப்பிட்டு, இந்த கோப்பை மூடினார் என்று தமிழறிஞர்கள் பலர் குறிப்பிடுகிறார்கள் என்றும் தமிழறிஞர் ஒளவை. துரைசாமிப்பிள்ளையின் புதல்வரான நடராசன் இப்படிச் செய்தது பலருக்கும் மனக்கொந்தளிப்பை ஏற்படுத்தியது என்றும் குறிப்புகள் உள்ளன.என்று (பி,பி.சி.) தமிழ் எழுத்தாளரான அ.தா.பாலசுப்பிரமணியன் 2020 ஆகத்து 14இல் எழுதிய கட்டுரையிலும் மறுபடியும் புதுப்பித்துப் பதித்த 2023 சூலை 30 கட்டுரையிலும் எழுதியுள்ளார். நல்ல தமிழ் உணர்வாளர் என்று நம்புகின்ற தமிழறிந்தார் தக்க பதவியிலிருந்தும் தமிழுக்கு ஆக்கம் மறுத்தொதுங்கிய இரண்டகம் நெஞ்சம் பதைக்கக் கவலச்செய்கின்றது. 

பிரித்தானிய அரசு, சில மொழிகளைச் செம்மொழிகளாக அறிவித்து அவற்றின் வளர்ச்சிக்காகப் பல உதவிகளைச்செய்து வந்தது என்றும் அதன் அடிப்படையிலேயே தமிழுக்கும் செம்மொழித் தகுதி வேண்டும் என்ற கோரிக்கை அந்தக்காலத்தில் எழுப்பப்பட்டது என்றும் முத்துசாமி இராமையா எழுதியிருக்கின்றார்.

நாட்டு விடுதலைக்குப்பின், இந்திய ஒன்றிய நாட்டில், செம்மொழி அறிவிப்புச் செய்யாமலே சமற்கிருதம் என்ற சங்கத மொழிக்கும் இந்தி மொழிக்கும் பலவகையிலும் அவற்றை வளர்க்கவும் பரப்பவும் திணிக்கவும்  பெருந்தொகை வாரி வழங்கப்பட்டு வந்தது. இப்போதும் செலவழிக்கப் படுகின்றது. தமிழுக்குச் செம்மொழித் தகுதி அறிவிக்கப்பட்டால், அம்மொழிகளுக்குச் செலவிடும் தொகைக்குச் சம்மாகவேனும் தமிழுக்குத் தொகை ஒதுக்கிச் செலவிடுவார்கள் என்று எதிர்பார்த்தே பல்வேறு நிலைகளில் பல்வேறு அமைப்புகளும் பலவாறு கோரிக்கைகளும் வேண்டுகோள்களும் விடுத்தனர்; போராடினர். பல்வேறு அரசியல் கட்சிகளும் தம் மாநாடுகளில் தீர்மானங்கள் நிறைவேற்றியும் நடுவணரசு அமைச்சர்களிடம் நேரில் வேண்டுகை மடல்கள் அளித்தும் முயன்றனர்.

பலவகை முயல்வுகளுக்குப் பின்னர், 2014 சூன் 6ஆம் நாளில் நாடாளுமன்றத்தின் இரு அவைகளின் கூட்டுக் கூட்டத்தில், அப்போதைய குடியரசுத் தலைவராக இருந்த மதிப்புமிக்க அப்துல்கலாம், தமிழ் ஒரு செம்மொழி என்று அறிவித்தார். அதன் பயனாக, ‘செம்மொழித் தமிழாய்வு நடுவ நிறுவனம்’ அல்லது ‘செம்மொழித தமிழ் உயராய்வு மையம்’ என்னும் நிறுவனம் இந்திய அரசால் 2006 மார்ச்சு மாதம் அமைக்கப்பட்டது. இவ்வமைப்பு முதலில் மைசூரிலுள்ள இந்திய மொழிகளின் நடுவ நிறுவனத்தில் இருந்தது. பின்னர்ச் சென்னைக்கு 2008 மே 19ஆம் நாள் மாற்றப்பட்டு, இயங்கி வருகிறது. 

தமிழர் எதிர்பார்த்ததைப்போல் சமற்கிருதம், இந்திக்கு ஒதுக்கப்படும் தொகைக்குச் சமமாக சொம்மொழி தமிழுக்குத் தொகை ஒதுக்கப்பட வில்லை. அவ்விரு மொழிகளுக்கு ஒதுக்கப்படும் தொகையோடு ஒப்பிடுகையில் மிகக் குறைந்த தொகையே தமிழுக்கு ஒதுக்கப்படுகிறது. அந்தத் தொகையைக் கொண்டு செம்மொழித் தமிழாய்வு நிறுவனம் பல ஆய்வுக் கூட்டங்களை நடத்தி, ஆய்வுரைகளை ஆவணப்படுத்துகிறது. பழந்தமிழ் நூல்கள் சிலவற்றைப் புதப்பதிப்பாக வெளியிடுகிறது. சிலவற்றை மொழிபெயர்த்து வெளியிட தொகை வழங்குகிறது. பல ஆய்வாளருக்கு விருதுகள் வழங்கி வருகிறது.

செம்மொழியாகத் தமிழை அறிவித்தால், தமிழுக்கும் தமிழருக்கும் பெருநன்மை விளையும் என்று எதிர்பார்த்தோம். சீனா, பிரன்சு, சப்பான், உருசியா, கொரியா முதலிய நாடுகளில் உலகின் எந்த மொழியில் எந்தவகை அறிவியல், தொழில்நுட்பம், இலக்கியம், மொழியியல், நுண்கலைகள் முதலிய துறைகள் சார்ந்த எந்த நூல் வெளிவந்தாலும் அவற்றை அவர்கள் உடனுக்குடன் தம் மொழியில் பெயர்த்து வெளியிடத்தக்க வகையில் சிறந்த ஏற்பாடுகளைச் செய்துள்ளனர். கலைச்சொற்களை உடனுக்குடன் பெயர்க்க இயலா நிலையிருந்தால், மூலநூலின் சொல்லையே முதலில் குறிப்பிட்டாலும், பின்னர்த் தம் மொழியில் தக்கவகையில் கலைச்சொல்லாக்கம் செய்து நூல்களில் ஏற்றிவிடுகின்றனர். தமிழுக்கும் அத்தகைய நிலை வாய்க்கும், தமிழ்வழிக் கல்விக்கும் வழிவகுக்கும் என்ற கனவோடு காத்திருந்தோம். 

தமிழ் செம்மொழி என்ற அறிவிப்பால் எந்தப் பெரும்பயனும் இல்லை. ஆய்வுக்கூட்டங்கள் நடத்த பல்கலைக்கழகங்கள் உள்ளன. நூல்களைப் பதிப்பிட சை.சி.நூ.கழகம், தமிழ்மண் பதிப்பகம் முதலிய நிறுவனங்கள் இருக்கின்றன. விருதுகள் வழங்க தமிழ்நாட்டரசும் பல்வேறு தமிழ் அமைப்புகளும் உள்ளன. இவற்றுக்காக நாம் தமிழைச் செம்மொழியாக அறிவிக்க வேண்டுமெனப் போராட வில்லை, காத்திருக்கவில்லை. எனவே, இந்திய ஒன்றிய அரசு செம்மொழித் தமிழுக்குச் சங்கதத்திற்கும் இந்திக்கும் ஒதுக்கும் தொகைக்குக் குறையாமல் ஒதுக்கித் தரவேண்டும் என்றும் இதற்காகத் தமிழ்நாட்டரசு முழு முனைப்புடன் முயலவேண்டுமென்றும் வலியுறுத்துகின்றோம். 

இந்திய நாட்டில் அனைவரும் சம உரிமையர் என்பது உண்மை என்பதற்குக் காட்டாக இதைச் செய்வதே முறையென இந்திய அரசுக்கு இடிப்பாராக எடுத்துரைக்கின்றோம். தேர்தல் காலத்தில் மட்டும் தமிழை நினைக்காமல், தமிழ்நாட்டரசும் புதுவை அரசும் இதில் முழுக்கவனம் செலுத்தித் தமிழை வளர்த்தெடுக்கவும் தமிழர் வாழ்வு உயரவும் உண்மையாகப் பாடுபட வேண்டுமேன வலியுறுத்துகின்றோம்.  -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------  புதுவையிலிருந்து வரும் 'நற்றமிழ்' 15-06-2024 நாளிட்ட இதழில் வந்தது. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ஆளுநரின் அடாச்செயல்கள்!

                                 ஆளுநரின் அடாச்செயல்கள்! 

இரவீந்திர நாராயண இரவி பீகாரின் பாட்டுனாவில் பூமிகார் பார்ப்பன குடும்பத்தில் பிறந்தவர். 1974இல் பூதியலில் (Physics) முதுநிலைப் பட்டம் பெற்றவர். சிறிது காலம் தாளிகைத் (பத்திரிகைத்) துறையில் பணியாற்றிய பிறகு, 1976 இல் இந்தியக் காவல் பணியில் சேர்ந்தார். 2012இல் அரசுப் பணிலிருந்து ஓய்வுபெற்றார். பிறகு, தேசிய தற்பணி மன்றம் (R.S.S), பா.ச.க கொள்கைகள் சாரந்தவராக தேசிய நாளிதழ்களில் தொடர்ந்து கட்டுரைகள் எழுதினார். 

இவர் 2014 ஆம் ஆண்டு கூட்டு புலனாய்வுக் குழுவின் தலைவராக அமர்த்தப்பட்டார். பின்பு, 5 அக்டோபர் 2018 அன்று இந்தியாவின் துணை தேசிய பாதுகாப்புச் சூழ்ந்தாய்நராக (ஆலோசகராக) அமர்த்தப்ப்பட்டார். அதன்பின், ஆகத்து 1, 2019 முதல் 9 செபுதம்பர் 2021 வரை நாகாலாந்தின் ஆளுநராகவும், 18 திசம்பர் 2019 முதல் 26 சனவரி 2020 வரை மேகாலயா ஆளுநராகவும் இருந்தார்.

தமிழ்நாட்டிற்கு ஆளுநராக அவர் அமர்த்த ஆணை பெற்றதும், நாகாலாந்து. தேசிய மக்களாட்சி முற்போக்குக்கட்சியின் தலைவர் சிங்வாங்கு கொன்யாக்கு, இரவியின் செயல்பாட்டில் நாகாலாந்து அரசிற்கு மனநிறைவில்லை என்றும் அவர் ஒரு புகழ்வாய்ந்த அரசின் செயற்பாடுகளில் குறுக்கிட்டதாகவும் கூறினார். இரவி தமிழ்நாட்டுக்கு மாற்றப்பட்டபோது கோகிமா செய்தியாளர் மன்றத்தில் (கேபிசி) நடைபெற்ற வழியனுப்பு நிகழ்ச்சியைச் செய்தியாளர்கள் அனைவரும் புறக்கணித்தனர்.

இவர் 18 செப்டம்பர் 2021 அன்று தமிழக ஆளுநராகப் பொறுப்பேற்றார். ஏப்ரல் 2022 இல்,இராசீவ் காந்தி கொலையில்  தண்டனைபெற்ற பேரறிவாளனின் மடலை குடியரசுத் தலைவருக்கு அனுப்பிய இவருடைய நடவடிக்கையை உச்ச நீதிமன்றம் கேள்விக்குள்ளாக்கி, அத்தகைய நடவடிக்கை நாட்டின் "கூட்டாட்சிக் கட்டமைப்பின்" அடிப்படைகளைத் தகர்க்கிறது என்று கூறிக் கண்டித்தது. 

மே 31, 2022 அன்றுவரை, தமிழ்நாடு சட்டமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்பட்ட 21 சட்ட முன்வரைவுகள் இவரால் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருந்தன. சனவரி 2023 இல் தமிழ்நாட்டுக்குத் "தமிழகம்" என்பதுதான் மிகவும் பொருத்தமான பெயர் தமிழ்நாடு என்ற பெயர் சரியில்லை என்றார். பின்னர் சில நாள்களில், அவரது அலுவலகம் தமிழ்நாடு எனும் பெயரை ஏற்பதாக அறிவித்தது. கடந்த ஐம்பது ஆண்டுகளாக ஆண்ட அரசியல் கட்சிகளின் ஆட்சியைப் பிற்போக்குத்தனமானது என்று குறிப்பிட்டார். இவர் கருத்துகளைத் திமுக, பேராயக் (காங்கிரசுக்) கட்சி எதிர்க்கட்சியான அனைத்திந்திய அண்ணா திராவிட முன்னேற்றக் கழகம், மறுமலர்ச்சி திராவிட முன்னேற்றக் கழகம், பொதுவுடைமைக் கட்சிகள் முதலிய பல கட்சிகளின் தலைவர்கள் கண்டித்தனர். இவர் செயற்பாடுகளை உச்ச நயன்மன்றம் கண்டித்த நிகழ்ச்சிகளோடு எச்சரிக்கை செய்த நிகழ்வும் உண்டு. இவரைக் கண்டித்தது போல வேறு எந்த ஆளுநரையும் உச்சநயன்மன்றம் இதுவரை கண்டித்தது இல்லை.

பொதுவாக ‘இந்துத்துவா’க்காரர்களுக்கு அடிப்படையான ஒரு செயல்திட்டம் இருக்கிறது. அது இந்திய நாட்டை ஆரிய நாடாக்க அதாவது பார்ப்பனரே தலையாயவர் பிற பிரிவாரெல்லாம் அவர்களுக்கு அடிமைகள் என்ற நிலைகொண்ட நாடாக்க உருவாக்க வேண்டுமென்பதே அது. அவர்களுக்கு விருப்பமான சிலஅடிமைகளுக்குச் சில அதிகாரப்பதவிகளைத் தருவார்கள். அந்தக் கரவான திட்டத்தின் நிறைவேற்றத்தை நோக்கியே அவர்களின் ஒவ்வொரு நடவடிக்கையும் கரவாக இருக்கும். அதாவது மொழித்திணிப்பு, மாநில அதிகாரப்பறிப்பு, அடக்குமுறைச்சட்டங்கள், பெண்களை முன்னேறவிடாமை, அனைவரும் எல்லாநிலையிலும் கற்கத் தடைசெய்யும் கல்வித்திட்டம் முதலிய பல தந்திரமான திட்டங்கள் இருக்கும். 

ஆனால் இவற்றை மறுக்கவும், மறைக்கவும் அவர்கள் ‘ஆரியர்’ என்ற இனமே இல்லையென்றும், ஆரியர் வந்தேறிகள் இல்லையென்றும் கருத்துருவாக்க ஆள்சேர்த்து வரலாற்றைத் தவறாகச் சித்திரிக்கிறார்கள். இரவீந்திர நாராயண இரவி ‘சனாதனம்’ என்றும், கால்டுவெல், ‘பள்ளிப் படிப்பைப் பாதியில் விட்டவர்’ என்றும், செம்பு ஆலையைத் தமிழ்நாட்டில் திறக்கவேவேண்டும் என்றும், தமிழ்நாடு மட்டும் முன்னேறுவது சரியில்லை என்றும், இந்தி சமற்கிருதத் திணிப்புக்குத் துணைதரவாகவும் பேசிவருவது இதைச் சார்ந்ததே.

இவர்கள் நேரடியாக எதிர்த்து வெற்றிபெற முடியாத ஒருவரோ அல்லது ஒரு கருத்தியலோ இருந்தால், அந்நிலையில், அவரை அல்லது அக்கருத்தியலை தம்மோடு அணைத்துச் சேர்த்துத் தம்மவராக. அல்லது தமதாக ஆக்கிக் கொண்டுப் பின் கொஞ்சம்கொஞ்சமாக அழித்துவிட்டுத் தம்மை வலுப்படுத்திக் கொள்வார்கள்.

திருவள்ளுவரையும் திருக்குறளையும் அவர்கள் இந்த வகையில் தான் தம்மவராக, தமதாக ஆக்கிக்கொள்ள முனைகிறார்கள். உலகப் பொதுவான ஈடெடுப்பற்ற திருக்குறள் கருத்துகளை இவர்களால் எதிர்க்க முடியாது, எனவேதான், இரவீந்திர நாராயண இரவி, ‘மதப்பரப்புநரான சி.யு.போப்பு திருக்குறளிலுள்ள பத்தி சிந்தனைகளை நீக்கிப் பெரிய அவமதிப்பைச் செய்திருக்கிறார்’ என்றும் அவரின் உள்நோக்கம் கொண்ட திருக்குறள் மொழிபெயர்ப்பு ஆதன் இல்லாத பிணம் போல இருக்கிறது என்றும் கூறினார். திறுக்குறள் வாழ்வியல் நெறி நூல் என்று குறைத்து மதிப்பிடுகின்றனர் அது ஒரு தொல்வரலாற்று (இதிகாசம்) நூல் என்றும் அதில் நிலையான ஆதனிகத்தின் (ஆன்மிகத்தின்) ஆதன் (ஆன்மா) இருக்கிறதென்றும் கூறியதோடு திருக்குறளில் இருக்கு மறையிலுள்ள (இருக்கு வேதத்திலுள்ள) சொற்கள் உள்ளன என்றும் (அதாவது இருக்கு மறையின் கருத்துகளே திருக்குறளில் உள்ளன என்ற கரவான கருத்தைக்) கூறினார். 

கடந்த தி.பி. 2055 சுறவம் 2 (சனவரி 16, 2024) இல் திருவள்ளுவர் நாள் அன்று இவர், திருவள்ளுவரைப் ‘பாரத சனாதனத்’தின் ஒளிவீசும் துறவி என்றபோதே தமிழர் அனைவரும் அவரைக் கண்டித்து உரைத்தனர். அத்துடன், காவி உடையுடன் கைகளில், நெற்றியில் திருநீற்றுப்பூச்சுடன் வரைந்த திருவள்ளுவர் உருவப் படத்தை வைதிருந்தார். இதைக் கண்ணுற்ற தமிழர் பலரும் கடுமையாக எதிர்த்தனர்.

தமிழ்நாட்டரசு தமிழர் திருநாளான பொங்கலை அடுத்த நாள் திருவள்ளுவர் நாள் எனக் கடைப்பிடித்து வருகையில் அண்மையில் தி.பி.2055 விடை11 (மே 24, 2024)இல் இவர் ‘வைகாசி 11’ திருவள்ளுவர் நாளென தாமே அறிவித்து மேற்கூறியவாறே திருவள்ளுவர் படத்தையும் காட்சிக்கு வைத்திருக்கின்றார்.

இவருடைய இந்த அடாவடிச்செயலை நற்றமிழ் கண்டிக்கின்றது. தமிழர் உயிரெனப்போற்றும் திருக்குறளையும் திருவள்ளுவரையும் இழிவு செய்து, திருவள்ளுவரை ஒரு மதஞ்சார்ந்தவராகக் காட்டும் இவருடைய போக்கை நற்றமிழ் கடுமையாகக் கண்டிக்கின்றது.   

இருக்கு முதலிய மறைகளின் கருத்துகளுக்கு நேர்மாறான குமுகநயன்மை, மாந்தநேய கருத்துகள் முதலிய பலவற்றைக் கொண்ட திருக்குறளைத் தமதே என வலியுறுத்துவதே இரவியின் முயற்சியாக இருக்கின்றது என்பதை தமிழர் புரிந்துகொள்ளல் அரிய செயலன்று.

அந்தண ரென்போர் அறவோர்மற் றெவ்வுயிர்க்கும்

செந்தண்மை பூண்டொழுக லான். (குறள். 30)

மறப்பினு மோத்துக் கொளலாகும் பார்ப்பான்

பிறப்பொழுக்கம் குன்றக்கெடும். (கு. 134)

அவிசொரிந் தாயிரம் வேட்டலின் ஒன்றன்

உயிர்செகுத் துண்ணாமை நன்று (கு. 259)

ஆவிற்கு நீரென் றிரப்பினும் நாவிற்

கிரவின் இளிவந்த தில். (கு.1066)

பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் சிறப்பொவ்வா

செய்தொழில் வேற்றுமை யான். (கு. 972)

ஒத்த தறிவான் உயிர்வாழ்வான் மற்றையான் 

செத்தாருள் வைக்கப் படும். (கு. 214)

உழுதுண்டு வாழ்வாரே வாழ்வார் மற்றெல்லாம் 

தொழுதுண்டு புன்செல்ப வர். (கு. 1033)

- முதலிய பல குறள்கள் ஆரிய ஒழுக்கத்தை, ஆரிய மறைகளின் கருத்துகளைக் கண்டிப்பனவாகும். எனவே, யார் எவ்வளவு முயன்றாலும் திருவள்ளுவரை மதஞ்சார்ந்த ஒருவராகவும் திருக்குறளை ஒரு மதநூலாகவும் காட்ட இயலாது என்பதையும் அத்தகைய முயற்சிகள் தமிழர்களுக்கு எதிரானதாகக் கருதப்படும் என்பதையும் வலியுறுத்துகின்றோம்.                                                                                   

-த.ந.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

புதுவையிலிருந்து வரும் 'நற்றமிழ்' 15-06-2024 இதழில் வந்த ஆசிரியருரை

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

தடையின்றி நடக்கும் இந்தித்திணிப்பு!

 

தடையின்றி நடக்கும் இந்தித்திணிப்பு!

=======================================

இப்படித்தான் நடக்கிறது இந்தித்திணீப்பு!

ஒன்றிய அரசு திட்டப்பெயர்களை இந்தியில் மட்டுமே எழுதுகிறது! விளம்பரப்படுத்துகிறது!

பலமுறை தமிழறிஞர்கள் வேண்டுகோள் விடுத்தும் ஒன்றிய அரசின் திட்டப்பெயர்களைத் தமிழ்நாட்டரசு தமிழில் மாற்றித்தர மறுக்கிறது!

செய்தித்தாள்களும் ஒளிஊடகங்களும் அப்படியே இந்தி / சங்கதப் பெயர்களை வாந்தி எடுக்கின்றன!

இப்படியே தொடர்ந்து இந்த்தித்திணிப்பு நடக்கிறது!

யார் எப்போது என்றைக்கு எதிர்ப்பது?

7.2.24 புத்தகவிழா உரை

 

7-2-2024 மாலையில் விழுப்புரம் புத்தகவிழா அரங்கில் தமிழநம்பி ஆற்றிய உரை:

===================================================

மேடையிலும் எதிரிலும் அமர்ந்திருக்கும் பெரியோரே! மாவட்ட நூலகர் அவர்களே! அரசு அலுவலர்களே! தாய்க்குலமே! மாணவர்களே! அனைவர்க்கும் வணக்கம்.

 

அவையோரே, தமிழில் நமக்குக் கிடைத்துள்ள மிகப்பழமையான நூல் தொல்காப்பியம். ஆய்வறிஞர்கள் தொல்காப்பியம் 2700 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்டது என்று வரையறுத்துக் கூறுகின்றனர். தொல்காப்பியத்திற்கும் முன்னதாகப் பல இலக்கணநூல்கள், இலக்கிய நூல்கள் கலைநூல்கள் இருந்ததற்கான சான்றுகள் அந்நூலிலேயே உள்ளன. 

எள்ளிலிருந்து எண்ணெய் எடுப்பதைப்போல் இலக்கியங்களிலிருந்துதான் இலக்கணங்கள் உருவாக்கப்பட்டன என்று அறிஞர்கள் கூறுகின்றனர். இலக்கண நூலன தொல்காப்பியத்திற்கும் முற்பட்ட நூல்களெல்லாம் நமக்குக் கிடைக்கவில்லை. 

மயிலை சீனி வேங்கடசாமி என்னும் ஆய்வறிஞர், ‘மறைந்துபோன தமிழ்நூல்கள்’ என்ற அவருடைய ஆய்வு நூலில் 200 நூல்கள் மறைந்துபோனதாகச் சான்றுகளுடன் குறிப்பிடுகிறார். மேலும் பல நூல்கள் மறைந்து போனதை ஆய்ந்தறிந்து சொல்வேன் என்று எழுதியிருந்தார். ஆனால் அதற்குள் அவர் வாழ்நாள் முடிந்துவிட்டது. 

பழந்தமிழ் நூல்கள் மறைந்ததற்குச் சீனி வேங்கடசாமி ஐயா கூறும் காரணங்கள்: கடற்கோள்கள், சமயப்பகைமை, மூடநம்பிக்கையால் ஏடுகளை அதாவது எழுதப்பட்டிருந்த பனைஓலைகளை தீயிலும், ஆற்றுநீரிலும் போட்டு அழித்தமை, கறையான் அரிக்க விட்டமை, ,அயலார் படையெடுப்பால் அழிந்தமை ஆகியனவாகும். 

மொழிஞாயிறு தேவநேயப் பாவாணர் பலநூல்களும் மறைந்ததற்குக் கூறிய காரணங்களை இதற்குமுன் இரண்டொரு கூட்டங்களில் கூறியுள்ளேன். பாவாணர், இடைக் காலத் தமிழரின் பேதைமையால் பாழான மண்ணுக்கும், படையான சிதலுக்கும், படியாதார் நெருப்பிற்கும், பதினெட்டாம் பெருக்கிற்கும், பற்பல பூச்சிக்கும், பகைவரின் சூழ்ச்சிக்கும் இரையான கலை நூல்கள் எத்தனையெத்தனையோ எனக் கலங்கிக் கூறுவார். 

சூரியநாராயண சாத்திரி என்ற தம் பெயரை பரிதிமாற் கலைஞர் என மாற்றிக்கொண்ட அறிஞர், அவருடைய ‘தமிழ்மொழியின் வரலாறு’ என்ற நூலில் தமி.ழ்நூல்களை அழித்த பகைவர் யாரென்றும் ஏன் அழித்தனர் என்றும் தெளிவாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார். 

இப்போது, நமக்குக் கிடைத்திருக்கும் பழந்தமிழ் நூல்கள், சங்க இலக்கியங்கள் என்ற பெயரில் குறிப்பிடப்பெறும் பத்துப்பாட்டு, எட்டுத்தொகை என்ற பெயரிலான பதினெண் மேற்கணக்கு நூல்களுடன் பதினெண் கீழ்க்கணக்கு நூல்களும் ஆகும். இவற்றிலும் பத்துப்பாட்டும் எட்டுத்தொதகையும் மட்டுமே சங்க இலக்கியங்களாகும் என்பது அறிஞர் சிலரின் கருத்தாகும். 

சங்க இலக்கியங்களின் பெருமையை, சிறப்பை சியார்ச்சு ஆர்ட்டு போன்ற அயலக அறிஞர்கள் பலரும் போற்றிப் புகழ்கின்றனர். தமிழைச் செம்மொழி என அறிவிக்கக் காரணங்கள் கேட்டதற்காக அவர்கள் தம் வியப்பைத் தெரிவித்தனர். 

சரி, சங்க இலக்கியங்களில் இருப்பவைதாம் என்னென்ன? அவற்றில், தமிழரின் தொன்மை, நாகரிகம், பண்பாடு மேம்பட்ட வாழ்க்கைமுறை, நுட்மான மாந்தநேயக்கூறுகள், நுட்பமான அறிவுக் கூறுகள், பொதுமை உணர்வு, இயற்கை மொழியின் வளர்ச்சிக்கூறுகள், அறிவியல் வானியல் கூறுகள் முதலிய அரியபல செய்திகளைக் காண்கிறோம். 

அகப்பாடல்களில் காதலின் நுண்ணுணர்வுகள் மிகச்சிறப்பாக விளக்கப்பட்டிருப்பதைக் காண்கிறோம். புறப்பாடல்களில் அக்காலத் தமிழரின் வீரம், கொடை, அரசனின் கடமைகள், கல்வியின் சிறப்பு, உலகியல், அறிவியல், மருத்துவக்கூறுகள் முதலியவற்றை எல்லாம் நுணுக்கமாகக் கூறியிருப்பதைக் காண்கிறோம். 

உலகமே வியக்கும் அன்புணர்ச்சி வெளிப்பாடான மதம் சாதி உணர்வறியாத உண்மைக் காதல் பாட்டொன்றை நினைவூட்டுகிறேன். 

யாயும் ஞாயும் யாரா கியரோ?

எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறைக் கேளிர்?

யானும் நீயும் எவ்வழி அறிதும்?

செம்புலப் பெயல்நீர் போல

அன்புடை நெஞ்சம் தாம்கலந் தனவே.   

- இந்தக் குறுந்தொகைப் பாடலை அறியாதார் யார்? 

     ‘யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர்’ – என்னும் மாந்தநேயப் பொதுமை கூறும் புறநானூற்றுப் பாடலின் முதலடியைப் போற்றாதார் யார்? புகழாதார் யார்? 

கூறிக்கொண்டே இருக்கலாம், நேரமில்லை. 

அறிவார்ந்த அவையோரே, மறைந்த அறிஞர் வ.சுப.மாணிக்கம் ஐயா, ‘மாணிக்கக் குறள்’ என்றொரு நூல் எழுதினார். அந்நூலில் பழந்தமிழ் இலக்கியச்சிறப்பை ஒரு குறளில் கூறியுள்ளார் அக்குறள் இதுதான்:

பழம்போலும் சங்கப் பனுவலைக் கற்றால்

கிழம்போகும் கீழ்மையும் போம்.

சங்க இலக்கிய நூல்களைப் படித்தால், முதுமை போய்விடுமாம்! கீழான எண்ணங்களும் கீழான செயல்களும் போய்விடுமாம்! 

அன்பர்களே! விழுப்புரத்தில் புலவர் தமிழரசு முன்னின்று நடத்திய ‘சங்க இலக்கியப் பொதும்பர்’ எனும் சிறப்பான இலக்கிய அமைப்பொன்று இருந்தது. அவர்கள் அதே பெயரில் மும்மாத இதழொன்றையும் நடத்தினர், அவ்விதழில் ஒருமுறை ‘சங்கப் பனுவல் படி’ என ஈற்றடி கொடுத்து வெணபா எழுதும்படி கேட்டனர். அப்போது எழுதிய வெண்பா. 

இங்கிவ் வுலகில்நீ யாரென் றறிந்துணர

மங்காப் புகழ்ப்பண்பின் மாண்பறிய – கங்குலாய்த்

தங்கியுள இற்றையிழி தாழ்வகற்ற எந்தமிழா

சங்கப் பனுவல் படி.             

– என்பதே அந்த வெண்பா. 

அன்பார்ந்த அவையோரே! இத்தனை சிறப்பு வாய்ந்த அந்தச் சங்க இலக்கிய நூல்கள் எனிமையாக எழுதப்பட்ட உரைகளுடன் இப்புத்தகத் திருவிழாவில் பெரும்பாலான கடைகளில் இருக்கின்றன. வாங்கிப் படிக்க வேண்டும். விலை கொடுத்து வாங்க இயலாதார் நூலகங்களை நாடிச்சென்று படிக்க வேண்டும். நூலகங்களில் படித்து முன்னேறி உயர்ந்தோர் பலராவர். 

விழுப்புரம் மாவட்ட தலைமை நூலகத்தில் ஒருமுறை நடந்த நூலகவிழாப் பாட்டரங்கத்தில் ‘நூலகம்’ என்ற தலைப்பில் படித்த பாட்டொன்றின் சிறு பகுதியைப் படித்துக் காட்டி என் உரையை முடிக்க வி.ரும்புகின்றேன். 

“ஆலகம் என்பது ஆலடி நிழலாம்!

ஏலகம் என்பது எளிதிலொப் புளமாம்!

ஓலகம் என்பது ஒலிசெய் கடலாம்!

காலகம் என்பது காற்றுசேர் நீராம்!

 

கீலகம் என்பது கேடுசெய் தந்திரம்!

கூலகம் என்பது குதிர்க ளஞ்சியம்!

சாலகம் என்பது சாளரம் பலகணி!

சூலகம் என்பது சூலுறு கருப்பை!

சேலகம் என்பது செறிகயல் சேரிடம்!

தாலகம் என்பது தாலாட்டு நா,வாய்!

 

கோலகம் என்பது குழகழகு வீடே!

தோலகம் என்பது தோற்பொருட் கடையே!

நீலகம் என்பது நெடுங்காழ் இருளே!

நோலகம் என்பது நோன்பிரு இடமே!

 

பேலகம் என்பது பெரும்புணை தெப்பம்!

போலகம் என்பது புகலுமகத் துவமை!

மேலகம் என்பது மேலுள்ள இல்லம்!

வாலகம் என்பது வயங்கொளி மாடம்!

மாலகம் என்பது மருந்தெனும் வேம்பு!

மூலகம் என்பது முழுத்தனி அணுவாம்!

நூலகம் என்பதோ அறிவின் தொகுப்பாம்!

 

நூலகம் செல்லுதல் சாலவும் நன்று!

மேலும் வளர்க்கும் ஏலும் வகையெலாம்!

அதனாற் பயனுற அழைக்கிறேன்

எதனா லுயரலாம் எனவேங் கிளையரே!”

 

வாய்ப்புக்கு நன்றி தெரிவித்து முடிக்கின்றேன்.

நன்றி! வணக்கம்.

-------------------------------------------------------------------------

31-3-2023 வெள்ளிக்கிழமை மாலை 05-30 மனியளவில் விழுப்புரம் புத்தகக்காட்சி அரங்கில் தமிழநம்பி ஆற்றிய உரை:

 

31-3-2023 வெள்ளிக்கிழமை மாலை 05-30 மனியளவில் விழுப்புரம் புத்தகக்காட்சி அரங்கில் தமிழநம்பி ஆற்றிய உரை:

===========================================================

பேரன்பிற்கும் பெருமதிப்பிற்குமுரிய பெரியோர்களே! அறிஞர்களே! தாய்க்குலமே! பல்வேறு அரசு அதிகாரிகளே! நூலகத்துறை சார்ந்தோரே! நிகழ்ச்சியை நடத்தும் புத்தக வெளியீட்டுக் குழுமத்தாரே! அவையிலுள்ள ஏனைய நல்லுள்ளங்களே! அனைவர்க்கும் வணக்கம். மூன்று பகுதிகளில் என் உரையைச் சுருக்கமாக முடிக்க விரும்புகிறேன்.

 

முதலில், வாழ்த்துரை:

       நெடுநாட்களாக விழுப்புரத்தில் புத்தகக் காட்சி வராதா? என்று ஏங்கி எதிர்பார்த்திருந்தோம். புத்தகத் திருவிழாவாகவே வருவதாக அறிந்தோம்; பருத்தி பொன்னாகக் காய்க்கப்போவதாக மகிழ்ந்தோம். ஆனால், உள்ளூர் எழுத்தாளர்களை, இந்த மாவட்ட எழுத்தாளர்களை அடியோடு புறக்கணிக்கும் விழாவாக அது அமைந்துவிடக்கூடாது என்ற ஆற்றாமையால், மாவட்ட மேலாண்மைக்கு, எழுத்தாளர் சோதி நரசிம்மனும் எழுத்தாளர் செகுட்டுவனும் நேரிலும் எழுத்துவழியாகவும் கோரிக்கை வைத்தனர்.

 

        அவை கண்டு கொள்ளப்படாமல் சுணங்கிய நிலையிலுள்ளதை அறிந்தோம். விழாத் தொடக்க நாளுக்கு முந்தைய நாள் மாவட்ட எழுத்தாளர்கள் விழுப்புரம் நகராட்சிப் பூங்காவில் கலந்துபேசினோம். முடிவாகத் துண்டறிக்கை வெளிவந்தது. ஆனால், அடுத்தநாள் காலை மாவட்ட ஆட்சியர் நேரில்வந்து கோரிக்கைகளை நிறைவேற்றித் தருவதாகக் கூறியபோது மனம் நெகிழ்ந்து போனோம்.

 

         இந்த விழுப்புரம் புத்தகத்திருவிழாவில் ஓரிரு குறைகளிருந்தாலும் பொதுவாகச் சிறப்பாகவும் பாராட்டத் தக்கதாகவும் நடந்து வருகிறது. எனவே, தமிழ்நாட்டு முதலமைச்சர் முதல் இங்குப் பணிசெய்யும் கடைநிலைத் தொழிலாளர் ஈறாக அனைவருக்கும் மாவட்ட ஆட்சியர், நூலகர் உள்ளிட்ட அதிகாரிகள், விழா நடத்தும் பதிப்பு நிறுவனத்தார் இன்னும் தொடர்புடைய அனைவருக்கும் நன்றியையும் பாராட்டையும் வாழ்த்தையும் தெரிவித்துக்கொள்கின்றோம்.

 

இரண்டாம் பகுதி: தமிழும் புத்தகங்களும், உலக அறிஞர் கருத்துகளும்:

 

உலகமுதன்மொழியில்,

முதல்தாய்மொழியில்,

ஆப்பிரிக்கா மடகாசுகரையும் ஆத்திரேலிய கண்டத்தையும் இன்றைய குமரிமுனையையும் இணைத்திருந்த பெருநிலப்பரப்பான குமரிநாட்டுத் தமிழ் மாந்தனின் மொழியில்,

வண்புகழ் மூவராகிய சேரசோழ பாண்டியரின் தண்பொழில் வரைப்பில் பேசிய தமிழ் மொழியில்,

பொய்யகல நாளும் புகழ்விளைத்தல் என்வியப்பாம் வையகம் போர்த்த வயங்கொலிநீர் – கையகலக் கல்தோன்றி மண்தோன்றாக் காலத்தே வாளொடு முன்தோன்றி மூத்த குடி - ஆகிய தமிழ்க்குடி பேசிய தமிழ்மொழியில்…

 

     இன்று தமிழர்க்குக் கிடைத்துள்ள பழமையன நூலான தொல்காப்பியத்திற்கு முன் புத்தகங்கள், நூல்கள் இருந்தனவா? அவை என்னாயின? என்ற ஐயம் பலருக்கும் இருக்கும்.

அன்பார்ந்த அறிஞர்களே, அவையோரே!

 

         இன்றைக்கு மூவாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பாகவே தமிழர்களின் உயர்ந்த பல இலக்கிய நூல்கள் இருந்தன! இகலக்கண நூல்கள் இருந்தன! கலைநூல்கள, நுண்கலை நூல்கள் இருந்தன. இது, வீண் பெருமைக்காகக் கூறும் கூற்று இல்லை.

         சங்க இலக்கியத்தில் ஒருவன், ‘வாழ்தல் வேண்டிப் பொய்கூறேன்; மெய் கூறுவல்!’ என்று கூறுவான். அதைப்போல் எதற்காகவும் பொய்யாக இதைக் கூறவில்லை! மூவாயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் முன்பே சுவடியில் அல்லது வேறு வடிவில் நூல்கள் புத்தகங்கள் இருந்தமை உண்மைதான் என்பதை எளிதில் மெய்ப்பிக்க முடியும்.

 

         முன்பே கூறியவாறு, தமிழர்க்குக் கிடைத்துள்ள பழமையான நூல் தொல்காப்பியம். அதற்கும் முந்தைய நூல் எதுவும் கிடைக்கவில்லை. தொல்காப்பியத்தின் காலம் இன்றைக்கு 2700 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்டது என்று ஆய்வு அறிஞர்கள் கூறுகிறார்கள். அந்நூலுக்கு, முன்னுரையாகப் பாயிரம் எழுதிய பனம்பாரனார் என்பார், ‘முந்து நூல்கண்டு முறைப்பட எண்ணிப் புலம் தொகுத்தோனே’ என்று தொல்காப்பியரைக் குறிப்பிட்டு எழுதி இருக்கின்றார்.

        இதற்குப்பொருள்….. தொல்காப்பியர் அவருக்கு முன்தோன்றிய நூல்களை ஆராய்ந்து முறைப்பட எண்ணி தொல்காப்பியத்தை எழுதியிருக்கின்றார் என்பதுதான்.

மேலும், தொல்காப்பியத்தில், முதல் சூத்திரத்தில், முதல் நூற்பா விலேயே ‘எழுத்தெனப் படுப அகரமுதல் னகர இறுவாய் முப்பஃது என்ப’ என்று கூறுகிறார்.

         இவ்வாறு என்ப, மொழிப, என்மனார், என்மனார் புலவர், மொழிமனார் புலவர், சொல்லினர் புலவர், வகுத்துரைத்தனரே எனப் பல்வேறு இடங்களில் பலமுறை தொல்காப்பியர் எழுதி யுள்ளார்.

         இவைமட்டுமல்ல அவையோரே, தொன்றுதொட்டு உயர்ந்தோர் அறிஞர் பின்பற்றி வரும் முறைமையை மரபு என்கிறோம். இதையே முன்னோர் மொழியைப் பொன்னேபோற் போற்றிக் கொள்ளும் தன்மை என்றும் சொல்வார்கள்.

தொல்காப்பியர், நூல்மரபு, மொழிமரபு, தொகைமரபு, விளிமரபு என்றவாறு இயல்களுக்குத் தலைப்பிட்டிருக்கிறார். இவையுந்தவிர மரபியல் என்றே ஓரியலுக்குத் தலைப்பிட்டிருக்கின்றார். மரபு என்னும் சொல்லைத் தம் நூலில் 60 இடங்களுக்கும் மேலாகப் பயன்படுத்தியிருக்கின்றார். இவையெல்லாம் தொல்காப்பியத்திற்கு முன்னரே பல நூல்கள் இருந்தன என்பதை உறுதிப்படுத்துகின்றன அல்லவா?

        சரி, இனி அந்த நூல்களல்லாம் எங்கு போயின? மொழியறிஞர் தேவநேயப்பாவாணர் கவலையோடு எழுதிய செய்தி இதற்கு விடையாக உள்ளது . “தமிழரின் பேதைமையால், பாழான மண்ணுக்கும் படையான சிதலுக்கும் படியாதார் நெருப்புக்கும் பதினெட்டாம் பெருக்கிற்கும் பற்பல பூச்சிக்கும் பகைவரின் சூழ்ச்சிக்கும் இரையான கலைநூல்கள் எத்தனை எத்தனையோ” என்று பாவாணர் எழுதுவார்.

        பகைவரின் சூழ்ச்சிக்கும் என்று எழுதியிருக்கின்றாரே, யாரந்தப் பகைவர்? அந்தச் சூழ்ச்சி என்ன? என்ற கேள்விகளுக்குச் சூரிய நாராயண சாத்திரி என்ற தம் பெயரைத் தனித்தமிழில் பரிதிமாற்கலைஞர் என்று மாற்றிக் கொண்ட நல்லறிஞர் விடை தருகிறார்.

         பரிதிமாற் கலைஞர் ‘தமிழ்மொழி வரலாறு என்னும் அவருடைய நூலில் பக்கம்.27-இல், ‘பிராமணர்கள் தமிழரசர்களிடம் அமைச்சர்களாகவும் மேலதிகாரம் மிக்க பிரபுக்களாகவும் அமர்ந்து கொண்டனர். தமிழரிடமிருந்த பல அரிய செய்திகளை மொழிபெயர்த்துக் கொண்டுத் தமிழர் அறியுமுன்னரே அவற்றைத் தாமறிந்தனர் போலவும் வடமொழியிலிருந்து அவை வந்தன போலவும் காட்டினர்’ என்று எழுதுகிறார்.

 

        இவையிருக்க, பாறை ஓவியங்களும் சித்திர எழுத்துக்களும் புத்தகத்தின் தொன்மையான வடிவங்களாக இருந்தன. சீனர்கள் முதலில் மரப்பலகைகளையும் மரப் பட்டைகளையும் எழுதப் பயன்படுத்தினர். பிறகு பட்டுத் துணிகளில் எழுதத் தொடங்கினர். தமிழர்கள் பனையோலைகளை நூல் எழுதப் பயன்படுத்தினர்.

 

    சரி, இனி, உலக அறிஞர்கள் புத்தகம் பற்றி என்ன சொல்லி யிருக்கின்றார்கள் என்று ஒருசிறு பார்வை:

 

      1.“புத்தகம் இல்லாத வீடு உயிரில்லாத உடலுக்கு ஒப்பானதுˮ என்கிறார் சிசரோ. 2.“மனிதனுடைய மிகச் சிறந்த கண்டுபிடிப்பு புத்தகங்கள் தான்ˮ என்கின்றார் ஆல்பர்ட் ஐன்சுடீன். 3.பழங்காலத்துப் பெரியோரை நேரில்கண்டு உரையாட வேண்டுமா? நூலகத்துக்குப் போ…–என்கிறார் மாசேதுங் 4.‘போதும் போதும் என்று நொந்துபோய்ப் புதுவாழ்க்கையைத் தேடுகிறாயா, ஒரு புதிய புத்தகத்தை வாசிக்கத் தொடங்குக’ என்கிறார் இங்கர்சால். 5.புரட்சிப் பாதையில் துமுக்கிகளைவிட பெரிய ஆய்தங்கள் புத்தகங்களே! என்கிறார் விளாடிமிர் இலியச் லெனின்.

        க) உங்கள் மனதுக்குப் பிடித்த இன்பமான ஓர் இடத்தின் பெயரைச் சொல்லுங்கள் என்று ஆப்ரகாம் லிங்கனிடம் கேட்ட போது என் மனதிற்குப் பேரின்பத்தை வழங்கும் ஒரே இடம் நூலகமே எனக் கூறியுள்ளார். உ)உடலுக்கு எப்படி உடற்பயிற்சியோ அதுபோல மனத்துக்குப் பயிற்சி புத்தக வாசிப்பு! என்கிறார் சிக்மண்ட் பிராய்டு.            1.நூலை உண்டாக்கியவருடைய உயிராற்றல் போலவே நூலும் உயிராற்றல் உடையதாகும். - மில்டன் 2...நல்ல புத்தகமே என்றும் தலை சிறந்த நண்பன். - மார்டின் டப்பர்[1] 3.என் மனத்துக்குகந்த நூல்களை மட்டும் கொடுத்து என்னை என் வாழ்வு முழுவதும் சிறையிட்டாலும் நான் வருத்தப்பட மாட்டேன் என்றார் மாஜினி 4.எனக்கு மிகவும் பிடித்தமான பொருள் புத்தகம். புத்தகத்திற்காகப் பணம் செலவழிப்பதில் நான் வீண்செலவாளி என்ற பட்டத்தையும் பெறத் தயார் என்றார் நேரு. 5.எனக்குக் கொஞ்சம் பணம் கிடைத்தால், புத்தகங்கள் வாங்குவேன்; பணம் மிச்சமிருந்தால், உணவும் துணிகளும் வாங்குவேன். என்றார் எராசுமசு. 6.புத்தகங்கள் இல்லாத வீடு, சாளரங்கள் இல்லாத அறை போன்றது - எச்மான். 7.“மண்புழுக்கள் மண்ணைவளமாக்கும், புத்தகப்புழுக்கள் மனத்தை வளமாக்குவர். என்றார் ஓர் அறிஞர். 8..உன்னை அதிகமாய்ச் சிந்திக்கச் செய்யும் புத்தகங்களே உனக்கு அதிகமாக உதவக்கூடியவை. - தியோடோர் பார்க்கர் 9.கற்பதற்குத் தகுதியான நூல்களைக் குற்றமறக் கற்கவேண்டும். கற்றபின் அத் தகுதிக்குத் தக்கபடி நடக்கவேண்டும் – திருவள்ளுவர்

 

       உலகின் பெரும்பேரறிஞர்கள் அனைவரும் புத்தகம் படிக்கும் பழக்கத்தின் மூலம் உருவானவர்களே. 1.கிரேக்க நாட்டுச் சிந்தனையாளர் சாக்ரடீசுக்கு நஞ்சுகுடித்து உயிர்நீக்கும் தண்டனை தரப்பட்டது. நஞ்சு அவருக்குக் கொடுக்கப்படும் வரை படித்துக் கொண்டே இருந்தாராம். 2.இலிபியா நாட்டு உமர் முக்தர் என்ற புரட்சியாளர் தூக்குக் கயிற்றை அவரது கழுத்தில் மாட்டும் வரை படித்துக் கொண்டிருந்தாராம். 3. இலண்டன் நூலகத்தில் இருபதுஆண்டுக் காலம் படித்து ஆய்வுசெய்த கார்ல் மார்க்சே பின்னாளில் பொதுவுடைமைத் கொள்கையின் தந்தையாக விளங்கினார். 4.நேரு தான் மறைந்தபின் தமது உடலின் மீது மலர் மாலைகள் வைக்காது புத்தகங்கள்தான் வைக்க வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டாராம். 5.பேரறிஞர் அண்ணா படித்துக்கொண்டிருந்த புத்தகத்தைப் படித்து முடிக்கச் சில பக்கங்கள் மீதி இருந்ததால் அதை முடிக்கும் வரை உயிர்காக்கும் அறுவை மருத்துவத்தைத் தள்ளி வைக்கச் சொன்னாராம்.

        நல்ல நூல்கள் நம்முள் நல்ல குணங்களை வளர்க்கின்றன. . நம்மைத் தூங்க விடாமல் அறிவு விழிப்பை ஏற்படுத்துவனவாகச் சிறந்த புத்தகங்கள் இருக்கின்றன. இவ்வளவு சிறப்புகளை உடைய புத்தகங்களை விரும்பாதார் யார்? விருப்பத்தோடு விலைக்கு வாங்காதார் யார்? என்ற கேள்விகளுடன் இப்பகுதியை முடிக்கின்றேன்.

 

மூன்றாம்பகுதி: என் எழுத்துப்பணி:

        நான் படித்துக் கொண்டிருந்த காலத்தில் அறிவியற் கட்டுரை ஒன்றை அப்போது கடலூரிலிருந்து வெளிவந்து கொண்டிருந்த 'தென்மொழி' என்ற மாத இதழுக்கு அனுப்பினேன். அதில் வெளிவந்தது. உயர்நிலைப் பள்ளிக் காலத்திலிருந்தே தனித்தமிழ் ஈடுபாட்டாளனாக அறிவியற் கட்டுரைகள் எழுதுதலிலும், கலைச்சொல்லாக்கம், மொழிபெயர்ப்பிலும் ஈடுபட்டு வந்தேன்.

தென்மொழியில் வந்த என் கட்டுரையில், செய்திருந்த கலைச்சொல்லாக்கத்தைப் பாவாணரே ஒரு மாநாட்டில் பாராட்டிப் பேசினார்.

          என்நூல்களில் மூன்றே இதுவரை அச்சேறி வெளிவந்துள்ளன. அவற்றுள் ஒன்று விடுகதைப் பாடல் நூல். பெயர் விடுகதைப்பா நூறு. தீங்கற்ற பொழுது போக்கு விளையாட்டு விடுகதை விளையாட்டாகும். ஒவ்வொரு விடுகதையும் ஒரு எண்சீர் மண்டிலப் பாடலாக உள்ளது. இரண்டு முறை இந்திய இலக்கியக் கழகமான 'சாகித்திய அகாதமி' பரிசு பெற்ற காலஞ்சென்ற ம.இலெ.தங்கப்பா ஐயா பாராட்டி அணிந்துரை எழுதியிருக்கின்றார்.

          இன்னொன்று, ஒரு மொழியாக்க நூலாகும். உளத்தியல் அறிஞரும் பகுத்தறிவாளருமான ஆமிரகாம் கோவூரின் நிகழ்வு ஆய்வுகள் பற்றியதாகும். அவருடைய ஆங்கில நூல்களான Begone Godmen, Gods, Demons and Spirits ஆகிய இரண்டு நூல்களிலும் அவர் நேரடியாக ஆய்வு செய்து அறிவியல் முறையில் தீர்வு செய்த பதுமையான, மூடநம்பிக்கைமிக்க, இயல்பு கடந்த நிகழ்ச்சி என்று கருதப்பட்ட நிகழ்வுகளைப் பற்றிய ஆய்வுகளாகும். அனைத்துமே உண்மையில் நடந்த நிகழ்வுகளாகும்.

          மூன்றாவது புத்தகம் நறுக்குத் தறித்தாற்போன்ற கருத்துகளைக் கொண்ட சொற்செப்பமும் சொல்லழகுமுடைய மும்மூன்று வரிகள் கொண்ட நூல்.

        கடைசியாக, ஒரு வேண்டுகோளோடு என் உரையை முடிக்கவிரும்புகிறேன். நீங்கள் அவ்வேண்டுகோளை ஏற்றாலும் சரி, தவிர்த்தாலும் சரி, அதைக் கூறவேண்டியதை என் கடமையாகக் கருதுகிறேன்.

         என் வேண்டுகோள் இதுதான் இப் புத்தகத் திருவிழாவில் பெரும்பங்கேற்று நடத்திவரும் வாயில் நுழையாத ஓர் ஆங்கிலப் பெயரைக் கொண்ட பதிப்பக நிறுவனத்தின் அறிவிப்பாளர்களும், நிகழ்வுகளை அறிமுகம் செய்வாரும் ஒருங்கிணைப்பாளரும் தமிழை இசைப்பாங்கோடு ஏற்ற இறக்கத்தோடும் நீட்டிக் குறுக்கியும் அருமையாகவும் சிறப்பாகவும் பேசினர். அது பாராட்டுக்குரியதாகும். ஆனால், ஓரோர் சமையத்தில் ஆங்கிலம் உள்ளிட்ட அயற்சொல் கலந்து பேசும்போது அது அழகிய முகத்தில் மருவாகத் தெரிகிறது. அதனைத் தவிர்க்கவேண்டுமென்று கேட்டுக் கொள்கின்றேன்.

வாய்பளித்தமைக்கு நன்றி கூறி முடித்துக் கொள்கின்றேன்.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------