‘தமிழ்நாடு’ – பெயருக்காக உயிரீகம் செய்த
சங்கரலிங்கனார்!
ஒரு நோக்கத்திற்காக, ஒரு தன்னலமற்ற வேண்டுதலை முன்வைத்து நீண்டநாள்கள் உண்ணாநோன்பிருந்து
உயிர்நீத்த ஈடற்ற ஈகத்திற்குரியவர் சங்கரலிங்கம் என்னும் கண்டன் சங்கரலிங்கம் ஆவார். தாம் சார்ந்திருந்த அரசியல்கட்சி தம் வேண்டுகைக்குச்
செவிசாய்க்காததால் அக்கட்சி ஆட்சியிலிருந்தபோதே
தம் தன்னலமற்ற நோக்கத்திற்காக உண்மையான
அறவழிப் போராட்டத்தில் உயிரீகம் செய்த போராளி
சங்கரலிங்கனார் ஆவார்.
விருதுநகரை அடுத்த சிற்றூர் மண்மலைமேட்டில் 26-1-1895இல் சங்கரலிங்கம் பிறந்தார்.
தந்தை பெரிய கருப்பசாமி; தாயார் வள்ளியம்மை. தலைவர் காமராசர் படித்த பள்ளியிலேயே
சங்கரலிங்கமும் எட்டாம் வகுப்புவரை
படித்தார். பேராயக் கட்சியின்பால் ஈடுபாடு கொண்டிருந்தார். இவர் ‘மாதர் கடமை’ என்னும் நூலை எழுதி 1920 ஆம் ஆண்டு வெளியிட்டார்.
அவரும் அவர் குடும்பத்தினரும் கைந்நூலாடையையே
உடுத்துவதென 1922இல் முடிவு செய்து அவ்வாறே
அதனைப் பின்பற்றினர்.
அப்போது கைந்நூல் வாரியத்தலைவராக இருந்த பெரியார் ஈ.வெ.இரா. அவர்களை விருதுநகருக்கு 1924 ஆம் ஆண்டு அழைத்து, த.இரத்தினசாமி நாடார் நினைவு
படிப்பகம் சார்பாகச் சங்கரலிங்கனார்
பொதுக் கூட்டம் நடத்தினார்.
கப்பலோட்டிய தமிழர் வ.உ.சிதம்பரனாரின் விடுதலைப் போராட்ட உரையினைக் கேட்டு விடுதலை உணர்வு
பெற்றார். இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தில்
1908ஆம் ஆண்டு முதல் கலந்து கொண்டார். பலமுறை சிறைப்படுத்தப்பட்டார்.
காந்தியடிகளை 16.02.1925இல் பம்பாயில் சந்தித்தார். 1927 ஆம் ஆண்டு காந்தியடிகள்
விருதுநகர் வந்தபோது சங்கரலிங்கனார் சிறப்பான
ஏற்பாடுகளைச் செய்தார். காந்தியார் தங்கிய சிற்றூர்க்கு நகராட்சியின் ஒப்புதல் பெற்றுக் ‘காந்தி தங்கல்’ என்று பெயர் சூட்டினார். காந்தியாரின் உப்புப் போராட்டம் தொடர்பாக 1930 ஆம் ஆண்டு ‘தண்டி’ச்செலவு தொடங்கியபோது சங்கரலிங்கனார் மூன்று நாட்கள் காந்தியடிகளுடன் நடைச்செலவு மேற்கொண்டார். ‘அண்ணல்காந்தி கைந்நூல் ஆடைக்கடை’ என்னும் கடையில் சிலகாலம்
பணியாற்றினார்.
காந்தியார் தலைமையில் 1930-31 ஆம் ஆண்டுகளில் நடைபெற்ற ‘உண்மையுறுதி
ஆற்றல்’
(சத்தியாக்கிரகப்) போராட்டக் காலத்தில், சங்கரலிங்கனார் சென்னை, திருச்செங்கோடு, ஈரோடு, காரைக்குடி ஆகிய நகரங்களுக்குச் சென்று தலைவர்களைச்
சந்தித்துப் போராட்டத்திற்குத் துணை
திரட்டினார். திருச்சி ‘உண்மையுறுதி ஆற்றல்’ (சத்தியாக்கிரகப்) போராட்ட வழக்கில் சங்கரலிங்கனார்க்கு
ஆறு மாதங்கள் கடுங்காவல் தண்டனை
தந்தனர். கரூர் வழக்கில் ஆறு மாதங்கள் கடுங்காவல் தண்டனையும், உருவா 50 தண்டத்தொகை கட்டவும் தீர்ப்பளித்தனர். சங்கரலிங்கனார் திருச்சி நடுவண்
சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்.
சங்கரலிங்கனார் அவருக்குச் சொந்தமான இரண்டு வீடுகளையும், அவர் சேமித்து வைத்திருந்த உருவா
நான்காயிரத்தையும் விருதுநகர் ‘சத்திரிய மகளிர் உயர்நிலைப்பள்ளி’க்கு 1952 ஆம் ஆண்டு நன்கொடையாகக்
கொடுத்தார். அந்தத் தொகையிலிருந்து கிடைக்கும் வட்டித் தொகையைக் கொண்டு, பள்ளியில் பயிலும் ஏழைக் குழந்தைகளுக்கு நண்பகல் உணவாக
உப்பில்லாக் கஞ்சி ஊற்ற வேண்டும் என்ற
ஒரு திட்டத்தை ஏற்படுத்தினார். தலைவர் காமராசர் பின்னர்க் கொண்டு வந்த நண்பகல் உணவுத் திட்டத்திற்கு இது முன்னோடியாகும்!
ஆந்திரமாநிலப் பிரிவினையை வலியுறுத்தி சென்னையில் பொட்டி சீராமலு 1952 திசம்பர் 15 அன்று உயிர்துறந்தார்.
இதையடுத்து ஆந்திர மாநிலம்
உருவெடுத்தது. சங்கரலிங்கனாருக்கு இது ஒரு தூண்டுதலை ஏற்படுத்தியது. ம.பொ.சி.யின் தமிழரசுக் கழகம் தமிழ்நாடு பெயர் சூட்டுவதற்காகப் போராட்டம் நடத்தியதும்
அவருக்குத் தூண்டுதலாயிற்று..
1956 சூலை 27ஆம் நாள் ‘மெட்ராசு இசுடேட்’ என்ற பெயரைத் தமிழ்நாடு என்று மாற்றவேண்டும் என்ற
தலையாய வேண்டுகையுடன் மேலும் பதினொரு
வேண்டுகைகளை முன்வைத்துச் சாகும்வரை உண்ணாநோன்பைச்
சூலக்கரை மேட்டில் தனியாளாகத் தொடங்கினார்.
அப்போது அந்த இடம் விருதுநகரிலிருந்து தூரத்தில் ஆட்கள் நடமாட்டமில்லாத
பகுதியாக இருந்ததால், பொதுவுடைமைக் கட்சியாரின் பரிந்துரையின்படி விருதுநகர் ‘தேசபந்து’ திடலில் உண்ணாநோன்பைத் தொடங்கினார்.
சங்கரலிங்கனார் முன்வைத்த ஏனைய பதினொரு
வேண்டுகைகளாவன: மொழிவழி மாநிலம் அமைக்கவேண்டும், தொடர்வண்டியில் அனைவரும்
ஒரேவகுப்பில் சமமாகச்செல்ல நடவடிக்கை வேண்டும்,
வெளிநாட்டு
விருந்தினர்க்கு காய்கறி உணவே தரவேண்டும்; அவர்களுக்காக நாட்டியம்
முதலானவற்றை நிறுத்தவேண்டும், அரசுப்பணியாளர் அனைவரும்
கைந்நூலாடையையே அணியவேண்டும், அரசியல் தலைவர்கள்
பகட்டுப்புனைவின்றி எளிமையாக
வாழவேண்டும், தேர்தல் முறையில் மாறுதல்
வேண்டும், தொழிற்கல்வி அளிக்கவேண்டும், நாடு முழுமைக்கும் மதுவிலக்கு வேண்டும்,
நடுவணரசு
இந்தியை மட்டும் அலுவல் மொழியாகப் பயன்படுத்தக்கூடாது, உழவர்க்கு விளைச்சலில் 60 விழுக்காடு குத்தகை தர வேண்டும், பொது இடங்களில் அருவருப்பாக
நடப்பதைத் தடுக்கவேண்டும் ஆகியனவாகும்.
சங்கரலிங்கனாரின் உண்ணாநோன்பை நிறுத்த ம.பொ.சி,
அண்ணாதுரை, காமராசர், சீவானந்தம் முதலியோர்
வலியுறுத்தினர். சங்கரலிங்கனார்
மறுத்துவிட்டார். விருதுநகருக்குச் சென்று அவரைச் சந்தித்துப் பேசிய அண்ணா, இவ்வளவு உறுதியுடன்
இருக்கிறீர்களே. உங்கள் வேண்டுகையை
ஏற்கமாட்டார்களே என்று கூறினார். நான்
இறந்தபிறகாவது என் வேண்டுகையை
ஏற்பார்களா என்று பார்ப்போம் என்று சங்கரலிங்கனார் தழுதழுத்த குரலில்
சொன்னார்.
சங்கரலிங்கனார் இறப்பதற்கு இரு நாள்களுக்கு முன் “நான் ஒருவேளை இறக்கநேரிட்டால், என் உடலை அருள்கூர்ந்து பேராயக்கட்சிக்காரர்களிடம்
ஒப்படைக்க வேண்டாம். எனக்கு உறுதுணையாக இருந்த பொதுவுடைமைக்கட்சிக்காரர்களிடம் ஒப்படையுங்கள்” என்று நாளிதழ் செய்தியாளர்களிடம் கூறியிருந்தார்.
அக்குதோபர் 10ஆம் நாள் சங்கரலிங்கனார் நிலை
மோசமாகியது. அவரை மருத்துவமனைக்கு
எடுத்துச்சென்றனர். அங்கும் அவர் மருத்துவம்
செய்துகொள்ள ஒப்பவில்லை. 13.10.1956 அன்று அந்த ஈடற்ற ஈகியின் உயிர் உடலைவிட்டுப் பிரிந்தது. மதுரை
எருசுகின் மருத்துவமனையி லிருந்த
சங்கரலிங்கனாரின் உடலைப் பொதுவுடமைக் கட்சியின்
கே. டி. கே. தங்கமணியும் கே.பி.சானகி யம்மாவும் பெற்றனர். தமிழர்நலம் கருதி உயிர் நீத்த ஈகியின் உடல் மதுரைத் தத்தனேரி சுடுகாட்டில் எரியூட்டப்பட்டது.
ஈகி சங்கரலிங்கனாரின் மறைவுச்செய்தி மாணவர்களை மீளாத் துயரில் ஆழ்த்தியது. சென்னைப் பச்சையப்பன் கல்லூரி மாணவர்கள் உண்ணாநோன்பு இருந்தனர். 76 நிமிடங்கள் கல்லூரி வளாகத்தில் அமைதி காத்து வீரவணக்கம் செலுத்தினர். சென்னை
மாநகர அனைத்துக்கல்லூரி மாணவர்கள் 15.10.1956இல் வேலைநிறுத்தம் செய்து ஈகி சங்கரலிங்கனாருக்கு
வீரவணக்கம் செலுத்தினர்.
தமிழ்நாடு பெயர் மாற்றச் சிறப்பு மாநாடு 25.12.1960 அன்று ம.பொ.சி. தலைமையில்
கோகலே மண்டபத்தில் நடைபெற்றது. மாநாட்டில் பெயர்மாற்றப் போராட்டத்திற்கு அறிஞர்கள்
முழுமையாகத் துணை நல்கினார். மாணவர்களும், பொது மக்களும் பல்வேறுவகைப்
போராட்டங்களில் கலந்துகொண்டு
ஆயிரக்கணக்கில் சிறை புகுந்தனர்.
1961இல் சென்னைச் சட்டமன்றத்தில்
மெட்ராசு இசுடேட்டுக்குத் ‘தமிழ்நாடு’ என்று பெயர் சூட்டப்பட வேண்டும்
என்ற தீர்மானம் கொண்டுவரப்பட்டது.
அன்று காமராசர் தலைமையில்
இயங்கிய அரசு, அரசின் ஆவணங்கள் தமிழில்
அளிக்கப்படும்போது தமிழ்நாடு அரசு’
என்று குறிப்பிடப்படும் என்றும், ஆங்கில மொழியில்
பயன்படுத்தும்போது ‘மெட்ராசு இசுடேட்டு’ என்ற பெயரே தொடர்ந்து
கையாளப்படும் என்றும் இரட்டை நிலையை
அறிவித்தது. அதுவே தொடர்ந்து நடைமுறையிலும்
இருந்தது.
உண்ணாநோன்பால் உடல்நலிந்து சங்கரலிங்கனார் இறந்ததை, அன்றைய பேராயக் கட்சிக்காரர்கள்
எள்ளல் செய்து எழுதினார்கள். அது மட்டுமின்றி, 16.03.1962அன்று அறிஞர் அண்ணா மாநிலங்களவையில்
‘மெட்ராசு இசுடேட்டு’க்குத் தமிழ்நாடு என்னும் பெயர்
மாற்றத் தீர்மானத்தை கொண்டு வந்தபோது, ஒரு தமிழ்நாட்டு உறுப்பினர்
எழுந்து, தமிழ்நாடு என்று பெயரை
மாற்றுவதால் பயன் என்ன என்று கோவத்துடன் கேட்டு
இருக்கிறார்.
தமிழ்நாட்டுக்குத், தமிழ்நாடு என்று பெயர் வைப்பது
அதன் அடையாளத்தை குறிக்கும் செயல்.
பெயர்மாற்றத்தின் மூலம் உணர்வு அடிப்படையிலான
மனநிறைவு கிட்டும் என்பதுதான் உண்மையான பயன்.
ஒரு தொன்மையான வரலாற்றுப்பெயர் மீட்டெடுக்கப்பட்டு,
மக்கள் மனத்தில் பதியவைக்கப்படுவதுதான் பயன்.
என்று விடையளித்த அண்ணா, தமிழ்நாட்டுக்கு ‘மெட்ராசு இசுடேட்டு’ என்ற பெயர்தான் இருக்கும் என்றால்,
கேரளத்துக்கு
திருவனந்தபுரம், ஆந்திரத்துக்கு ஐதராபாத், குசராத்துக்கு ஆமதாபாத்
என்றெல்லாம் பெயர் மாற்றம் செய்ய வேண்டியிருக்கும்
என்று சொன்னபோது, அவையில் சிரிப்பலை ஏற்பட்டது. ஆனால்,
இறுதியில்
அந்தத் தீர்மானத்தைப் பேராயக்கட்சி உறுப்பினர்கள் தோற்கடித்தார்கள்.
1967-ம் ஆண்டு அறிஞர் அண்ணா முதல்-அமைச்சரானதும், 1968 சூலை 18ஆம் நாள் தமிழ்நாடு பெயர்மாற்றத் தீர்மானம்
ஒருமனத்துடன் நிறைவேற்றப் பட்டது. 1968 நவம்பர் மாதம் தமிழ்நாடு பெயர்மாற்றச் சட்டவரைவு நாடாளுமன்றத்தில்
நிறைவேறியது. 1968 திசம்பர் 1ஆம் நாள் தமிழ்நாடு
பெயர்மாற்றம் விழாவாகக் கொண்டாடப்பட்டது 1969 சனவரி 14ஆம் நாள் பொங்கல்முதல் அதிகார
அடிப்படையில் ‘மெட்ராசு இசுடேட்டு’ தமிழ்நாடு ஆனது.
சங்கரலிங்கனாரின் ஈகத்தை அறிஞர் அண்ணாவும்
அனைத்துக் கட்சித் தலைவர்களும் போற்றினர்.
2012இல் அப்போதைய முதல்வர் செயலலிதா
ஆட்சியில் சங்கரலிங்கனார் நினைவு
மணிமண்டம் அமைக்க உருவா.76 இலக்கம் ஒதுக்கினார். சங்கரலிங்கனாரின் நினைவைப் போற்றும் வகையில் விருதுநகர் கல்லூரிச்சாலையில் நகராட்சிப்
பூங்கா அருகில் அவருக்கு மணிமண்டபம்
கட்டப்பட்டுள்ளது.
தமிழ்நாடு என்று தமிழர்வாழும் மாநிலத்திற்குப் பெயர் வேண்டும் என்பதற்காக ஒரு தமிழர் போராடி உயிரீகம்
செய்தார். அறிஞர் அண்ணாவும்
மற்றவர்களும் முயன்று தமிழ்நாடு என்னும் பெயரை மீட்டனர். ஆனால் இன்றைய இரங்கத்தக்க நிலை என்னவெனில், தமிழ்நாட்டரசு திராவிடத்தை
விடாமல் பற்றித் தொங்கிக்கொண்டிருக்கிறது.
பக்கத்திலுள்ள கருநாடகமாநில முதலமைச்சர்,
எங்களைச்
சேர்த்து யாராவது திராவிடம், திராவிடர் என்று சொன்னால்
செருப்பால் அடிப்போம் என்று கூறினார், அது செவிடன் காதில் ஊதிய
சங்காகியது. ஆறிஞர் அண்ணா இன்று
இருந்தால், தெலுங்கரும், கன்னடரும், மலையாளத்தாரும் பிரிந்துபோனபின்
நாம் தமிழர் என்று சொல்வதே சரியானதும்
பொருத்தமானதுமாக இருக்கும் என்று தெளிவாக்கியிருப்பார்.
இன்னும் மோசமான நிலை. திராவிட ‘மாடல்’ அரசு என்று ஆங்கிலத்தைக் கலந்துத் திரும்பதிரும்பக் கூறும் போதெல்லாம் காது வலிகண்டுவிடுகிறது. திராவிட மாதிரி அரசு என்றாவது கூறித் தொலைக்கலாமன்றோ? நயன்மன்றமும்கூட திராவிடமாடலைத் தமிழில் சொல்ல இடித்துரைத்ததே! தமிழறிஞர் பலரும் பலமுறை வலியுறுத்தினார்களே! தமிழ்நாட்டரசும் தமிழ்மக்களும் எண்ணிப்பார்க்க வேண்டும்.
(புதுவை 'நற்றமிழ்' செபுதம்பர் - அக்குதோபர் 2024 இதழில் வந்தது)
