சங்க காலத்தில் சாதிப்பெயருண்டா?

சங்க காலத்தில் சாதிப்பெயருண்டா?

நாவலர் ந.மு.வேங்கடசாமியார் விளக்குகிறார்:

“இப்பொழுது வழங்குவது போல ஐயர், ஐயங்கார், நாயுடு, செட்டி, பிள்ளை, முதலியார் என்னும் பட்டப் பெயர்களாவது, கள்ளர் வகுப்பினர் முதலானோர்பால் காணப்படும் அளவற்ற பட்டப் பெயருகளாவது சங்கநாளில் வழங்கவில்லை. அவையெல்லாம் இடைக் காலத்துத் தோன்றியவையே.

ஐயர் எனபது முனிவர் அல்லது பெரியாருக்கே சிறப்பாய் வழங்கியது.கண்ணப்பர், நந்தனார் முதலிய வேறுகுலத்துப் பெரியார்களையும் சிறப்புப்பற்றி ஐயர் என ஆன்றோர் வழங்கியிருக்கின்றனர். சிறப்புப் பெயர் வருங்காலும்,

சிறப்பி னாகிய பெயர்நிலைக் கிளவிக்கும்

இயற்பெயர்க் கிளவி முற்படக் கிளவார்

என்ற விதிப்படி, அமரமுனிவன் அகத்தியன், தெய்வப்புலவன் திருவள்ளுவன், சேரமான் சேரலாதன் என்றாற்போல இயற்பெயர்க்கு முன் வருதலே மரபு. பிற்காலத்திற்றான் பெயர்கள் இம்முறைமாறி வரலாயின. சிறப்புப்பெயரும் முன்பு யாவர்க்கும் வழங்குவன அல்ல. எனவே பண்டை மக்கள் தம்மை வேறுபடுத்திக் காட்டப் பெரிதும் விரும்பவில்லையென்பது போதரும்”

(நாவலர் நாட்டார் தமிழ் உரைகள்- 18, தமிழ்மண், சென்னை, பக்கம் 43, 44.)

--------------------------------------------------------------

பாவலரேறு ஐயாவுக்கு ஒரு மடல்!

பாவலரேறு ஐயாவுக்கு ஒரு மடல்!

ஐயா,

     வணக்கம்.

இருபத்தோராம் ஆண்டு முடியவிருக்கின்றது….  

16-6-1995-இல் சென்னையைக் குலுக்கிய அந்த இறுதி ஊர்வலம் நடைபெற்று!

    

            இறுதி ஊர்வலத்திலும் உணர்வு கொப்புளிக்க வீறுமுழக்கிய விடுதலைப் பெரும் பேரணி நடத்திய ஆற்றலரே!

    

            உங்களுக்குத் தெரிவிக்கப் பல செய்திகள் உள்ளன. ஆனால், அன்புமிக்க ஐயா, எதுவும் மகிழ்ச்சியான செய்தி இல்லையே!

    

            பொங்குணர்வுச் சூறாவளியே! போழ்வாய் அரிமாவே! பொரு களிறே! மூண்ட இடியாய் இத்தமிழ் மண்ணின் விடுதலை முழக்கமிட்ட பெருமுரசே!

    

            ஒரு தமிழ்ப் பாவலனுக்கு இத்துணைச் சிறப்பா? இத்தகைய படையணியா? என இறுதி ஊர்வலங் கண்டோரை வியக்கவைத்த மா மறவரே!

    

            தமழின், தமிழரின, தமிழ்நிலத்தின் விடுதலைக்குப் பல்லாயிரம் பாடல்களில் முழங்கிய பாவலரேறே!

    

     பிரிவினைத் தடைச் சட்டம், இந்திய பாதுகாப்புச் சட்டம், அச்சுறுத்தர் ஒழிப்புச் சட்டம் போலும் பற்பலப் புதுப்புதுச் சட்டங்களால் நிலைப்படுத்திக் கொண்ட இந்திய வல்லாட்சியரின் வன்தலை திரும்பி நோக்கும் வகையில், தமிழகத்தை விடுவிக்க மூன்று முறை ‘தமிழக விடுதலை மாநாடு’களை  நடத்திய திண்ணிய வல்லுர அஞ்சா நெஞ்சம் பெற்றிருந்த ஒருதனிப் பெருமறத் தனித்தமிழ்ப் புலவ!

    

     தமிழ்த் தேசியம் பேச இக்கால் பலர் எழுந்துள்ளனர். நன்றே! அவர்களுள் சிலர், தந்தை பெரியாரைப் புழுதிவாரித் தூற்றத் தொடங்கிய நிலையும், அதற்குத் துணையாகப் பாவாணரையும் உங்களையுமே வலிந்து சேர்க்க முனையும் விந்தையும் நடக்கிறது.

    

     மொழிநிலையிலும் தமிழ் தொடர்பாகவும் தந்தை பெரியாரை நீங்கள் எதிர்த்தெழுதிய போதும், அவரின் ஈடிணையற்ற தொண்டினைக் கட்டுரைகளிலும் பாடல்களிலும் ஒப்பாரும் மிக்காருமில்லா வகையில் ஏற்றிப் போற்றிப் புகழ்ந்துள்ள வரலாற்றை அவர்கள் அறிந்திருக்கவில்லை!

     

     இத்தகைய அவர்கள் போக்கால், தமிழ்த் தேசிய விடுதலை உணர்வாளர்களைப் பிரித்தாளும் நரித்தனத்திற்குத் தாம் துணைபோவதை அறியாராக, உணராராக உள்ளனர்.

     ஐயா, பல்வேறு செய்திகள் தங்களுக்குத் தெரிவிக்க வேண்டியவை உள்ளன. அவ்வப்போது இனி எழுதுகிறேன்.    

     உங்கள் பிரிவிற்குப் பின்னால் விடுதலை முயற்சிகளில் பல காரணங்களால் தொய்வு நேர்ந்திருக்கின்றது. ஆனாலும் நீங்கள் ஊட்டிய உணர்வு காப்பாற்றப்பட்டு வருகின்றது! உங்கள் பாடல் முழக்கம் காதில் ஒலித்துக்கொண்டே இருக்கிறது.!

புரிவினைகள் அத்தனைக்கும் புரைவடவர் தம்மிசைவைப்

போய்போய்க் கேட்டுப்

பரிவினுக்குக் காமத்திருக்கும் படியென்ன வந்ததிங்கே?

பணங்கா சுக்கே

நரிவினையைச் செய்திடுவார்; நயந்துவரார்; நறுந்தமிழர்க்(கு)

உரிமை வேண்டிப்

பிரிவினைக்கு வழிவகுப்போம்! பிறவினைகள் பிறகென்போம்!

பிளிறு வோமே!

பிற பின்.

அன்புத் தம்பி,

தமிழநம்பி.

(தனித்தமிழ் இலக்கியத் திங்களிதழாக வந்த ‘தென்மொழி’ இதழின் ஆசிரியர்,

தமிழக விடுதலையை உயிர்க் கொள்கையாகக் கொண்டுப் பெரும் பாடாற்றிய ஈடிணையற்ற பாவலர்,

தனித்தமிழ் அறிஞர்,

தமிழ்ப் பகைவர் அஞ்சிநடுங்கிய தமிழரிமா

துரைமாணிக்கம் என்ற பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனாரின் நினைவு நாள் இன்று!)

வாழ்நாட் பல்லாண்டு விழாக்கள்!

வாழ்நாட் பல்லாண்டு விழாக்கள்!

பிறந்த நாள் ஆண்டுவிழா  : நாண்மங்கலம் (அல்லது)

                                வெள்ளணி விழா.

கால் நூற்றாண்டு விழா    : வெள்ளி விழா.

அரை நூற்றாண்டு விழா   : பொன் விழா.

அறுபான்(60) ஆண்டு விழா : வயிர விழா.

முக்கால் நூற்றாண்டு விழா : ஒள்ளி விழா (அல்லது)

                               முத்து விழா.

எண்பான்(80) ஆண்டு விழா  : கதிரிய விழா.

நூறு ஆண்டு விழா          : நூற்றாண்டு விழா.

நூற்றாண்டிற்கு மேற்பட்ட

    கால விழா              : அருட்கதிர் விழா.

    (பாவாணர்க்கு நன்றி)

சொல் மயக்கம்

சொல் மயக்கம்

பின்வரும் சொற்களை மயக்கமின்றிப் பொருளறிந்து பயன்படுத்தல் வேண்டும்.

1.     அரிவாள், அறுவாள்

பொருள்களைச சிறிதாய் அறியும் வாள் அரிவாள்.         (அரிவாள் மணை)

பொருள்களை அறுக்கும் வாள் அறுவாள். (வெட்டறுவாள்)

2.     அரை, அற

அரைப்படித்தவன் – குறைவாகக் கற்றவன்.

அறப்படித்தவன் – முற்றக்கற்றவன்

3.     அல்ல, இல்லை

ஒன்று இன்னொன் றல்லாமையை அல்ல என்னுஞ் சொல் குறிக்கும்.

எ-டு: (ஒருமை) அது மாடன்று 
      (பன்மை) அவை கழுதைகள் அல்ல.

ஒன்று அல்லது ஒருவர் ஓரிடத்தி லின்மையை இல்லை என்னுஞ் சொல் குறிக்கும்.

எ-டு:  செழியன் இங்கே இல்லை.

4.     ஊர்வலம், ஊர்கோலம், ஊர்தல்

ஊர்வலம் – ஊரை வலமாகச் சுற்றுதல்.

ஊர்கோலம் – ஊரை வலமாகச் சுற்றாமல் ஊர்ந்து செல்லல்.

ஊர்தல் – ஊர்தி(வண்டி)யிற் செல்லல், பையச்செல்லல்.

5.     பண்டிகை, திருவிழா

பண்டிகை – வீட்டிற் கொண்டாடப்படுவது.

திருவிழா – வெளியிற் கொண்டாடப்படுவது.

6.     தேர்ந்தெடு, தெரிந்தெடு

தேர்ந்தெடு – (ஆங்.) examine and select.

தெரிந்தெடு – (ஆங்.) select, elect.

7.     வருமானம், வரும்படி

வருமானம் - (ஆங்.) proper income

வரும்படி - (ஆங்.) additional income

8.     பருமை, பெருமை

பருமை - (ஆங்.) bulk.

பெருமை - (ஆங்.) greatness, dignity, pride, excess, increase.

9.      புறக்கடை, புழைக்கடை

புறக்கடை - (ஆங்.) backyard.

புழைக்கடை - (ஆங்.) narrow passage.

10.  விவரி, விரி

விவரி - (ஆங்.) give the details of.

விரி - (ஆங்.) expand.

11.  வழக்கம், பழக்கம்

வழக்கம் - (ஆங்.) habit, custom.

பழக்கம் - (ஆங்.)  practice,  acquaintance.

12.  நிறுத்து, நிறுவு

நிறுத்து - (ஆங்.) stop, post, make anything stand.

நிறுவு - (ஆங்.) establish.

13.  கருப்பு, கறுப்பு

கருப்பு - (ஆங்.) blackness.

கறுப்பு - (ஆங்.) rage,  darkening of the face through anger.

14. கட்டிடம், கட்டடம்

கட்டிடம் – (ஆங்.) site.

கட்டடம் – (ஆங்கிலம்) building, construction, binding.

  (பாவாணருக்கு நன்றி)

----------------------------------------------

பாவேந்தே, நின் நினைவில்...!

பாவேந்தே, நின் நினைவில்...!

ஏக்கழுத்தும், பீடுநடையும்

அரிமா நோக்கும், அஞ்சா நெஞ்சமும்

நினக்கே உரியவை!

இருளற்றம் பார்க்கும் விளக்கே போல்

தமிழ்ப் பகையை இல்லாமல் ஓட்டியது

நின் பார்வை யன்றோ?

உவரி ஒலியிட்ட எலிப்பகை கெட்டவகை

தமிழ்ப் பகை கெட்டழிந்தது

நின் மூச்சால், உயிர்ப்பால் அன்றோ?

ஈராயிர மாண்டு வீழ்ச்சியிற் கிடந்தவரை

விடுதலைப்பா முரசறைந்து

எழுச்சிக்குத் தொடக்கமிட்ட

இரண்டாவது வள்ளுவனே!

நல்லுயிர் உடம்பு செந்தமிழ்

மூன்றும் நீ, நீ, நீயேயன்றோ?

இன்றிந் நாட்டில் இழிஞர் ஆட்சியால்

மண்ணையும் மாசில்லா மொழியையும்

மற்றெல்லாத் தமிழ நலன்களையும்

தோற்று நிற்கிறோம்!

தமிழால் உயர்ந்தோர் தமிழை வீழ்த்தினர்!

அமிழ்ந்த உணர்வால் அயலர் அரியணையில்!

அவலம்! அனைத்திலும் தமிழர்க்கு அவலம்!

இற்றைக்கும் பாவலர்கள் இங்குண்டு! என்சொல்ல!

தூய்தமிழ் போற்றுவர் ‘தெளிதமிழ்’ இதழில்!

பரிசுக்குப் பல்லிளித்துப் பார்ப்பன இதழ்களில்

அயற்சொல் கலந்தெழுதி அருந்தமிழ் கொல்லுவர்!

ஐயா, புரட்சிப் பாவேந்தே!

வாராது வந்த தமிழ் எழுச்சி நெருப்பே!

எந்த நற்செய்தியும் இலையுனக்குச் சொல்ல!

இழிவில் உறையும் இந்நிலை மாற்றிட

என்றெழு வோமோ? இலையழி வோமோ!

நீயிலா நிலையில் நெஞ்சங் கலங்கி

ஓய்ந்துநின் நினைவில் தோய்ந் தெழுதினனே!

--------------------------------------------

பிழை தவிர்க்கச் சில செய்திகள்!

பிழை தவிர்க்கச் சில செய்திகள்:

 1.      சொல்லின் இறுதியில் மெய்யெழுத்தாய் வரக்கூடியது இடையின ரகரமே; வல்லின றகரம் அன்று.

எடுத்துக்காட்டு: அவர், ஊர், குதிர், பதர்

           

            2.  சொல்லின் இடையில் இரண்டு புள்ளி(மெய்) எழுத்து           சேர்ந்து வருமிடங்களில், முதல் புள்ளியெழுத்தாக                              இருக்கக்கூடியது இடையின ரகர மெய்யாகவே இருக்கும்.        வல்லின றகர மெய்யாக இருக்காது.

            எ-டு: நேர்த்தி, பார்த்து, அயர்ச்சி

‘ற்’ – மெய்யெழுத்தை அடுத்து இன்னொரு புள்ளி எழுத்து வராது.

     பிழை     ---  திருத்தம்

     முயற்ச்சி       முயற்சி

     நேற்த்தி        நேர்த்தி

     பயிற்ச்சி        பயிற்சி

3.      இரட்டிக்கும் இடங்களில் வல்லின றகரமே வரும். இடையின ரகரம் இரட்டிக்காது.

எ-டு: வெற்றி, கற்றோர், அற்ற, ஆற்றை

4.      ‘ல்’, ‘ன்’ – என்ற புள்ளி எழுத்துக்கள் சேர்ந்து(புணர்ந்து) வருங்கால், திரிபில் வருவது வல்லின றகரமே.

எ-டு: கல்+பலகை    = கற்பலகை

      கல்+தாழை    = கற்றாழை

      வருதல்+கு    = வருதற்கு

     தன்+பெருமை   = தற்பகருமை

     பொன்+தோடு   = பொற்றோடு

     அதன்+கு       = அதற்கு

சில இன எழுத்துக்களின் பெயர்கள்

     ண - டண்ணகரம், முச்சுழிணகரம்.
     ந - தந்நகரம், மொழிமுதல் நகரம்.
     ன - றன்னகரம், இருசுழி னகரம்.

     ர - இடையின ரகரம், சின்ன ரகரம்
     ற - வல்லின றகரம், பெரிய றகரம்.

            ழ - சிறப்பு ழகரம், பெரிய ழகரம்,மகர ழகரம்.
            ள - பொது ளகரம், சின்ன ளகரம்.

(பாவாணருக்கு நன்றி!)

-------------------------------------

யாருங் காண்கிலேன் எழிற்பா வேந்தே!

யாருங் காண்கிலேன் எழிற்பா வேந்தே!

நீயே,
செந்தமிழ் உடல்உயிர் சேர்உரு வாயினை!
ஆயநற் றமிழ்வாழ் அருந்தூய் நெஞ்சினை!
வெம்புலி உறுமலில் வேழப் பிளிறலில்
செம்மை சேருயர் செ்ழுந்தமிழ் காத்தனை!

உறங்கிக் கிடந்த ஒருதனித் தமிழினம்
இறவா மொழியால் எழுந்திடப் பாடினை!
ஒற்றைத் தனியாய் ஒண்டமிழ் ஏந்தி
முற்றுவல் லுரத்தொடு மும்முர உறுதியில்
தளர்நெகிழ் வின்றித் தாக்கிப் பொருதை!

கிளர்ந்தெழ முழக்கியித் தமிழரை முடுக்கினை!
புதுவை பொரித்த புரட்சிக் குயிலே!
எதுவும் யாரும் இணையுனக் கில்லை!
‘முனைதமிழ்க் கொருசிறு தினைத்துணை நலஞ்சேர்
வினைசா வெனின்அச் சாநாள் திருநாள்’

‘புலவர்க்குக் கைவேல் பூந்தமிழ்’ என்றனை!
நலங்கெடுப் பார்எலாம் நடுங்கிட இயங்கினை!
“சிறுத்தையே, புலியே, சீயமே, சிம்புளே!
திருப்பு முகத்தை! திறந்திடு விழியை!
மொழிப்பற் றுற்றே விழிப்புற் றெழுக!

அழிப்புறுந் தமிழை பழிப்பறக் காப்பாய்!”
எனத்தமி ழிளைஞரை ஏவினை! இக்கால்
இழிதுன் பில்தமிழ்! இடிக்குரல் ஆர்த்தே
பழியறக் காத்திட, பகைவே ரறுத்திட
யாருங் காண்கிலேன், எழிற்பா வேந்தே!

தீருமோ இத்துயர் தெரியேன்
நீயிலா நிலையில் நெஞ்சங் கலங்கியே!
---------------------------------------------
(விழுப்புரம் “பாவேந்தர் பேரவை”யின் பொறுப்பாண்மையர் உயர்திரு. உலகதுரை, பாவேந்தர் சிலை திறப்பின்பொழுது வெளியிடவிருக்கும் மலருக்காகப் பாடல் எழுதித் தருமாறு ஏறத்தாழ ஈராண்டிற்கு முன்னர் கேட்டபோது எழுதித்தந்த பாடல்)

வடமொழியாளர் தமிழுக்கும் தமிழர்க்கும் இழைத்த கெடும்புகள்!                                                                                                 - உரைவேந்தர் ஒளவை.துரைசாமியார் விளக்குகிறார்!

     வடமொழியாளர், தமிழர் ஊர்ப்பெயர், மக்கட்பெயரை வடமொழியில் மொழிபெயர்த்து அவர்களுடையதாகத் தோன்றுமாறு செய்து கொள்ளும் தீச்செயலையே  பல நூற்றாண்டுகளாகச்செய்து வந்தமையின், பிற்காலத்தே வாழ்வில் அமைதி தோன்றியதும் மக்கள் தங்கள் நூல்களை எழுதத் தொடங்கியபோது வடமொழியிலிருந்து பெறவேண்டிய நிலைமை தோன்றியது. அப்போது தமிழ்நாட்டுத் தமிழர் ஊர்க்குரிய வரலாற்றை வேறு எவரோ எந்த நாட்டிலோ கூறியதாக வரலாறுகள் வேறுபடலாயின.

    

            இசையும், கூத்தும், சமயக்கருத்தும் பிறவும் பழம்பெயர் மறந்து போக, வடமொழிப் பெயரால் வெளிவரலாயின. பின் வந்தோர், உண்மை உணரமாட்டாமல் எல்லாம் வடமொழியிலே உள்ளன; தமிழ்மொழியே வடமொழியிலிருந்து தோன்றியதுதான் என்று கூறலுற்றனர்.

    

            வேள்வி செயதோர்க்கும் செய்வித்தோர்க்கும் பண்டை நாளில் வேந்தரும் செல்வரும் காமக்காணி என்று சிறப்புப் பெயர் நல்குவது வழக்கம். இடைக்கால கல்வெட்டுக்கள் மிகப்பல இதனைக் கூறுகின்றன. இவ்வாறு சிறப்புப்பெயர் பெற்ற சான்றோர் ஒருவர் சங்க இலக்கியத்தில் வருகிறார். அவர் பெயரை ஏட்டில் எழுதினோர் காமக்கணி என்று எழுதிவிட்டனர்.

            அதைக் கண்ட இக்கால அறிஞர், அது காமாட்சி என்பதன் மொழிபெயர்ப்பு என்று எழுதி யொழிந்தார். காஞ்சிபுரத்திலுள்ள காமக்கோட்டத்துக் காமாட்சிக்கு அப்பெயர் மிகவும் பிற்காலத்தே உண்டானது என்பது வரலாறு கூறும் உண்மை.

    

            இவ்வண்ணமே, கோயில்களில் இறைவன்முன் சொல்லப்படும் அருச்சனைகள் பல திருமுறைகளிலும் பிரபந்தங்களிலும் காணப்படும் சிறப்புப் பெயர்களின் மொழி பெயர்ப்பாகவே உள்ளன.

    

            இதனால் விளைந்த பயன் என்னை யெனில், சென்ற நூற்றாண்டின் இறுதியிலும் இந்த நூற்றாண்டின் தொடக்கப பகுதியிலும் இருந்து பள்ளி மாணவர் பாட நூல்களுக்கு உரை எழுதினோரும் பிறரும் பின்விளைவு கருதாமல், தமிழில் வழங்கும் மணி, நீர், முத்து, சேரி, மீன், பழம் முதலிய யாவும் வடமொழித் திரிபுகள் என்றே எழுதினார்கள்.

    

            உலகில் அறவாழ்விற் சிறந்த சான்றோர்களைத் தமிழர் கடவுளர் என்பர். அப்பெயரைத் தெய்வமாகவும் ‘ரிசி’களாகவும் மொழிபெயர்த்து அவர்கள் வரலாற்றுள் பலவற்றைத் தெயவச் செயல்களாக உரைக்கத்தொடங்கினர்.

    

            சாதி சமுதாய வேற்றுமைகள் நிலைபெறுதற் கேற்ப்ப் புராணங்கள்  பல வடமொழி வாயிலாகத் தோன்றின. தமிழ் மொழியிற் காணப்படும் பொருளுரைகளும் யாவும் வட நூல்களிலிருந்தே தோன்றின என்னும் கருத்து நாட்டவர் தெரியவும் மேனாட்டவரும் பிறரும் தமிழர்க்கெனத் தனித்த அறிவோ, பண்பாடோ, சமய ஒழுக்கமோ இல்லையென உணரவும் உரைத்தனர்; நூல்வடிவில் எழுதியும் வந்தனர்.

    

            ஆங்கில அறிவும் அதன் வாயிலாக வடநூல் கருத்துக்களும் வரலாற்றுண்மைகளும் தமிழ் மக்கன்குத் தெரியவந்தன. அதனால் தமிழர்கட்கு வடமொழிபால் வெறுப்பு உண்டாயிற்று.இவ்வெறுப்பு வளர்தற்கேற்ப, மேனாட்டவரும் தமிழரல்லாத பிறரும் இரு மொழியும் பயின்று பெற்ற அறிவால், வடமொழியில் உள்ள வரலாறு பலவும் புளுகுக் குப்பைகள் (‘A farrago of  legendary nonsense’ – W.Logan’s Malabar) என்று திட்டவட்டமாகக் கூறுவாராயினர்.

     இதற்கிடையே நல்லகாலமாக மொழிநூல் நெறி (PHILOLOGY) பொய்யான கருத்துக்களை மறுத்துவிட்டது உண்மை ஒளிவிட்டுத் திகழ்வதாயிற்று.                                               

- ‘தமிழ்ப்பொழில்’ 32ஆம் துணர், மார்ச்சு 1957.
நன்றி! உரைவேந்தர் தமிழ்த்தொகை 23, பக்கம் 172, 173. 
-------------------------------------------------------